Η μαύρη σκόνη (Κουρσάροι της περιπέτειας)

8 μελαγχολικά ηλιοβασιλέματα…πράγματα δηλαδή που πρέπει να τα βλέπεις έτσι όπως ακριβώς είναι, χωρίς να καταλαβαίνεις γιατί είναι έτσι. Γιαπαράδειγμα, δε θαήτανπολύπιοωραίοαν μπο­ ρούσαμε να πετάξουμε σαν τους ερωδιούς αντί να πε­ ριγράφουμε τοπώςπετάνε;Ήναανθίζουμεσαν λωτοί, ανάμεσα στον ουρανό και στα νερά μιας λίμνης, αντί να καθόμαστε σ’ ένα γραφείο και να βαριόμαστε; Ή ακόμα καλύτερα αν μπορούσαμε να λάμπουμε κι εμείς σαν τον ήλιο; Να κοκκινίζουμε τον ουρανό και να θα­ μπώνουμε με τη λάμψη μας όλους τους κατοίκους αυ­ τού του πλανήτη, αντί να θαμπωνόμαστε οι ίδιοι; Ακούω ήδη τη φωνή της μητέρα μου που λέει: «Υπάρχουν κάποιες λέξεις που λάμπουν σαν τον ήλιο μες στη νύχτα». Για να ’μαστε όμως ειλικρινείς, το μοναδικό πράγμα που λάμπει στ’ αλήθεια εδώ που βρίσκομαι εγώ είναι το εργαστήριο του πατέρα μου. Οπότε, κύριοι αυτοκράτορες, βασιλιάδες, στρατηγοί και λοιποί, ιδού ο τελευταίος και βασικός λόγος για να μη διαβάσετε αυτό το βιβλίο: πρέπει να πάω να βοηθήσω τον πατέρα μου με τις εφευρέσεις του. Τέλος του βιβλίου.