Η Μάρτα κοιμάται

14 Απόσπασμα από το γράμμα #9 Η καινούργια ψυχίατρος μου συνέστησε να καταγράφω τα όνειρά μου. Δεν ξέρω σε τι θα με ωφελήσει, δεδομέ- νου ότι πάντα βλέπω ακριβώς το ίδιο όνειρο, ξανά και ξανά. Τις αλυκές της Αιγκ-Μορτ… Τη θυμάσαι καθόλου αυτή την εικόνα; Την Αιγκ-Μορτ, στο φύλλο του Ιουνίου στο ημερολόγιο. Τα πάντα σ’ εκείνη τη φωτογραφία έμοιαζαν αφύσικα, σαν να ήταν επίτηδες επιχρωματι- σμένη, ώστε να φέρνει τρόμο. Κάτω από έναν ουρανό στο χρώμα της λεβάντας υψωνόταν ένα κατάλευκο βου- νό από αλάτι, και δίπλα του κόκκινα νερά. Με ρώτησες, θυμάμαι, πώς γίνεται να είναι έτσι κόκκινο το νερό. «Μοιάζει με αίμα» είπες. «Μια ολόκληρη θάλασσα από αίμα». «Όχι, όχι» αποκρίθηκα, και σου εξήγησα πως αυτό το ιδιαίτερο χρώμα οφείλεται σε συγκεκριμένα αλόφιλα βακτήρια και πως η λέξη «αλόφιλος» σημαίνει στα ελ- ληνικά «αυτός που αγαπάει το αλάτι». Αυτό που δεν σου είπα είναι ότι το όνομα «Αιγκ-Μορτ» σημαίνει στα γαλλικά κάτι σαν «πεθαμένο νερό». Δεν ήθελα να μου τρομάξεις.