Η μάγισσα (Μεταίχμιο Pocket)

[ 13 ] λης, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Παρέα έκαναν μόνο με- ταξύ τους. Και με τις αναμνήσεις από τη Συρία. Τις καλές και, πάνω απ’ όλα, τις άσχημες αναμνήσεις. Αυτές που πολλοί ξαναζούσαν επανει- λημμένα. Ο Καρίμ προσπαθούσε να τα απωθεί όλα αυτά. Τον πόλεμο που είχε γίνει καθημερινότητα. Το μακρύ ταξίδι στη χώρα της επαγγε- λίας στον Βορρά. Τα είχε καταφέρει. Τόσο αυτός όσο και η αγαπημένη του Αμίνα, όπως και τα μικρά τους στολίδια, ο Χάσαν και η Σαμία. Αυτά τα πρόσω- πα μετρούσαν. Είχε καταφέρει να τους οδηγήσει στην ασφάλεια, να τους δώσει μια δυνατότητα για το μέλλον. Τα κορμιά που επέπλεαν στο νερό στριμώχνονταν στα όνειρά του, αλλά όταν άνοιγε τα μάτια του εξαφανίζονταν. Αυτός και η οικογένειά του ήταν εδώ. Στη Σουηδία. Τί- ποτ’άλλο δεν είχε σημασία. «Πώς το λέει κανείς όταν κάνει σεξ με κάποιον;» Ο Αντνάν γέλασε με τα λόγια του. Αυτός και ο Χαλίλ ήταν οι νεότε- ροι εδώ μέσα. Κάθονταν ο ένας δίπλα στον άλλον και συναγωνίζονταν στ’αστεία. «Δείξτε σεβασμό» είπε ο Καρίμ στα αραβικά και τους αγριοκοίταξε. Ανασήκωσε απολογητικά τους ώμους του στον Στούρε, ο οποίος κούνησε ελαφρά το κεφάλι. Ο Χαλίλ και ο Αντνάν είχαν έρθει εδώ μόνοι τους, χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους. Κατάφεραν να φύγουν από το Χαλέπι πριν τα πράγματα γίνουν πολύ επικίνδυνα και η φυγή αδύνατη. Φυγή ή παραμονή. Και οι δύο ενέργειες ήταν επικίνδυνες. Ο Καρίμ δεν μπορούσε να εξοργιστεί μαζί τους παρά την προφα- νή έλλειψη σεβασμού που έδειχναν. Ήταν παιδιά. Φοβισμένα και μό- να σε μια ξένη χώρα. Η θρασύτητα ήταν το μόνο που τους είχε απομεί- νει. Όλα ήταν ξένα γι’ αυτούς. Ο Καρίμ τούς μιλούσε λίγο μετά τα μα- θήματα. Οι οικογένειές τους είχαν συγκεντρώσει ό,τι είχαν και δεν εί- χαν από χρήματα για να τους δώσουν τη δυνατότητα να φτάσουν