Η μάγισσα (Μεταίχμιο Pocket)

[ 23 ] ΗΜαρί έκλεισε τα μάτια. Από τότε που ήταν νήπιο ηΤζέσι, προσπα- θούσε να την πείσει να τη φωνάζει με το όνομά της αντί να της κολλάει εκείνη την απεχθέστατη ετικέτα, αλλά δεν το είχε καταφέρει. Η μικρή επέμεινε να τη φωνάζει «μαμά» λες και με τη λέξη αυτή θα μετέτρεπε τη Μαρί σε μια στρουμπουλή κυράτσα. «Μαμά;» Η φωνή ακούστηκε ακριβώς πίσω της, και η Μαρί συνειδητοποίη- σε ότι δεν μπορούσε να κρυφτεί. «Ναι;» έκανε και τεντώθηκε να πιάσει το ποτήρι. Οι φυσαλίδες τής γαργάλισαν τον λάρυγγα. Το κορμί της γινόταν πιο μαλακό και πιο πειθήνιο με κάθε γουλιά που κατέβαζε. «Εγώ και ο Σαμ είπαμε να πάμε μια βόλτα με τη βάρκα του. Συμ- φωνείς;» «Ναι, βέβαια» είπε η Μαρί και ήπιε άλλη μια γουλιά. Κοίταξε με μισόκλειστα μάτια την κόρη της κάτω από το καπέλο που φορούσε για τον ήλιο. «Θέλεις κι εσύ λίγο;» «Μαμά, δεκαπέντε χρόνων είμαι» είπε η Τζέσι με έναν αναστε- ναγμό. Θεέ και Κύριε, ηΤζέσι ήταν τόσο υπέροχη, που δύσκολα θα πίστευε κανείς ότι ήταν κόρη της. Ευτυχώς που είχε καταφέρει, επιτέλους, να βρει ένα αγόρι από τότε που είχαν έρθει στη Φιελμπάκα. Η Μαρί βυθίστηκε στη σεζ λονγκ και έκλεισε τα μάτια, αλλά τα άνοιξε αμέσως μετά. «Γιατί είσαι ακόμη εδώ;» τη ρώτησε. «Μου κρύβεις τον ήλιο. Προ- σπαθώ να μαυρίσω λίγο. Έχω γύρισμα μετά το μεσημεριανό και θέ- λουν να έχω φυσικό μαύρισμα. Η Ίνγκριντ έμοιαζε με μουστοκούλου- ρο τα καλοκαίρια στο Ντανχόλμεν». «Εγώ…» Η Τζέσι πήγε να πει κάτι, αλλά έπειτα έκανε μεταβολή και έφυγε.