Η μάγισσα (Μεταίχμιο Pocket)

[ 17 ] «Έλα, μη δίνεις σημασία, κανένας δεν κοιτάζει την κοιλιά σου μ’αυ- τά τα τεράστια μπαζούκας» είπε η Ερίκα και έδειξε τα στήθη τηςΆννας. «Α, σκάσε πια!» Η Άννα καθάρισε όσο καλύτερα μπορούσε τη μαγιονέζα από το φόρεμα. Η Ερίκα έγειρε μπροστά, κράτησε το πρόσωπο της μικρής της αδελφής στις παλάμες της και τη φίλησε στο μάγουλο. «Τι ήταν αυτό τώρα;» έκανε έκπληκτη ηΆννα. «Σε λατρεύω» είπε η Ερίκα απλώς και σήκωσε το ποτήρι της. «Στην υγειά μας, Άννα. Στη δική σου, στη δική μου και στης τρελής οικογέ- νειάς μας. Για όλα όσα περάσαμε, για όσα ζήσαμε και επειδή δεν έχου- με πια μυστικά μεταξύ μας». ΗΆννα ανοιγόκλεισε τα μάτια μερικές φορές και έπειτα σήκωσε το ποτήρι της με την κόκα κόλα και τσούγκρισε με την Ερίκα. «Σ’εμάς». Για μια στιγμή η Ερίκα νόμισε πως είδε κάτι σκοτεινό στο βλέμμα της Άννας, αλλά έπειτα από ένα δευτερόλεπτο είχε χαθεί. Μάλλον είχε κάνει λάθος. Η Σάνα έσκυψε πάνω από την πασχαλιά και ρούφηξε το άρωμά της. Δεν την ηρέμησε όπως γινόταν συνήθως. Οι πελάτες κινούνταν γύρω της, σήκωναν γλάστρες και έβαζαν σακιά με χώμα σε καροτσάκια, αλ- λά εκείνη δεν τους πρόσεχε ιδιαίτερα. Το μόνο που έβλεπε μπροστά της ήταν το ψεύτικο χαμόγελο της Μαρί Βαλ. Δεν μπορούσε να χωνέψει ότι η Μαρί είχε επιστρέψει. Έπειτα από τόσα χρόνια. Λες και δεν της έφτανε που συναντούσε τη Χέλεν στο χωριό και αναγκαζόταν να τη χαιρετάει. Είχε αποδεχτεί το γεγονός ότι η Χέλεν ζούσε εκεί κοντά, ότι ανά πάσα στιγμή μπορούσε να πέσει πάνω της. Τότε ήταν που έβλεπε την ενοχή στο βλέμμα της Χέλεν, την ενοχή που την κατέτρωγε όλο και περισσότερο καθώς περνούσαν τα χρόνια. Αλλά η Μαρί δεν είχε δείξει