Η μάγισσα

C A M I L L A L A C K B E R G 12 και τους άλλους που είχαν έρθει για το μάθημα των σουηδικών στον καταυλισμό προσφύγων του Τανουμσχέντε. Όλοι επανέλαβαν τη φράση όσο καλύτερα μπορούσαν. «Συγ- γνώμη, ξέρετε πού είναι η τουαλέτα;» «Πόσο κοστίζει ένα τέτοιο;» συνέχισε ο Στούρε. Ξανά όλοι εν χορώ. «Πόσο κοστίζει ένα τέτοιο;» Ο Καρίμ πάσχιζε να ταιριάξει τους φθόγγους που παρήγε ο Στούρε δίπλα στον πίνακα με το κείμενο που είχε μπροστά του. Όλα ήταν τόσο διαφορετικά: τα γράμματα που έπρεπε να μά- θουν, οι φθόγγοι που έπρεπε να σχηματίσουν. Κοίταξε γύρω του στο δωμάτιο και είδε μια γενναία ομάδα έξι ατόμων. Οι άλλοι ήταν είτε έξω στον ήλιο και έπαιζαν μπά- λα ή ήταν ξαπλωμένοι μέσα στα προκάτ οικήματα. Απ’ τους τελευταίους κάποιοι προσπαθούσαν να κοιμηθούν για να βγά- λουν πέρα τη μέρα και να αποδιώξουν τις μνήμες, ενώ άλλοι έστελναν μέιλ σε φίλους και συγγενείς που είχαν απομείνει πίσω και μπορούσαν ακόμη να είναι σε επαφή μαζί τους ή σέρφαραν στις ειδησεογραφικές σελίδες του διαδικτύου. Όχι πως υπήρχαν τόσο πολλές πληροφορίες. Η κυβέρνηση απλώς διέδιδε την προπαγάνδα της και τα πρακτορεία ειδήσεων ανά τον κόσμο δυσκολεύονταν να στείλουν εκεί τους ανταποκριτές τους. Ο Καρίμ ήταν και αυτός δημοσιογράφος στην παλιά ζωή του και κατανοούσε πόσο δύσκολο ήταν να βγάλει κανείς σωστά και ενημερωμένα ρεπορτάζ από μια χώρα σε πόλεμο, η οποία ήταν τόσο κατεστραμμένη μέσα και έξω όσο η Συρία. «Ευχαριστούμε που μας καλέσατε στο σπίτι σας». Ο Καρίμ ρουθούνισε. Ήταν μια φράση που δεν θα του χρη- σίμευε ποτέ. Αν υπήρχε κάτι που είχε μάθει αμέσως ήταν ότι οι Σουηδοί ήταν επιφυλακτικοί. Οι ίδιοι δεν είχαν καμία επαφή με Σουηδούς, εκτός από τον Στούρε και όσους εργάζονταν στον καταυλισμό προσφύγων. Ήταν σαν να είχαν έρθει σε μια μικρή χώρα εντός μιας άλλης μεγάλης, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Παρέα έκα-