Τα τελευταία παιδιά στη γη 5: Η λεπίδα του Μεσονυχτίου

21 Εμένα μου αρέσει αυτή η αποστολή- επιχείρηση… Ξεκινά η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ: ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΗΝ ΙΒΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΚΑΖΤ! Σταμάτα να αποκαλείς τα πάντα αποστολές και επιχειρήσεις! Και ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΙΛΑΣ. Πριν προλάβει να απαντήσει, νιώθω ένα χέρι στο δικό μου. Κοιτάζω κάτω. «Τζουν, μου κρατάς το χέρι!» ψιθυρίζω, αυτή τη φορά με ενθουσιασμό. «Δε σ’ το κρατάω» μου απαντάει. «Σου το ζουλάω». «Είναι ερωτικό το ζούληγμα;» « ΟΧΙ! Είναι για να σε πονέσει» μουγκρίζει μέσα από τα σφιγμένα της δόντια. «Τέρμα οι κουβέντες!» Η Τζουν μού σφίγγει το χέρι δυο φορές –με πολλή δύναμη για να με πονέσει στα σίγουρα– και κοιτάζω τις πόρτες του Κέντρου Μπόουλινγκ που ανοίγουν. Βγάζω το καλύτερό μου μουγκρητό αλά ζόμπι, καθώς όλοι μαζί ξεχυνόμαστε στο κρησφύγετο των κακών…