Η κυρία που λυπάται

Π Ε Τ Ρ Ο Σ Τ Α Τ Σ Ο Π Ο Υ Λ Ο Σ [ 24 ] Δείτε την και ως φυγή προς τα εμπρός. Έπαιρνα τα βουνά και τα λαγκάδια από τις αρχές Οκτωβρίου έως τα τέληΜαΐου, κάθε δεύτερο ή κάθε τρίτο Σαββατοκύριακο. Γνώριζα πως ήμουν ευπρόσδεκτος. Εκατοντάδες συμπα- τριώτες μας ανά νομό της χώρας –θηλυκού γένους στη συντριπτική τους πλειονότητα– ζητούσαν να δουν τον Ζουγανέλη από κοντά, να τον αγγίξουν και να πάρουν την ευλογία του. Όχι και τόσο διακριτικά –αμέσως μετά την είσοδο, για την ακρίβεια– τοποθετούσε κάποιος από τους τοπικούς βιβλιοπώλες τον πάγκο με την πραμάτεια μου · τη σκαρταδούρα φάτσα κάρτα, τα καλά καρπούζια στα ενδότερα. Ευχαρίστως θα υπογράψω το αντίτυπο που θ’ αγοράσετε – στη Βάσω , στη Στέλλα , στη Μαρίκα –, ευ- χαρίστως θ’ ακούσω επί τροχάδην το προσωπικό σας πρόβλημα, ευχαρίστως θα σας δώσω μια συμβουλή από τον αστείρευτο τσελεμεντέ μου, γενική και αόριστη, προ- ορισμένη να εγείρει πιο πολλές απορίες απ’ όσες θα λύσει (ορίστε και η κάρτα μου επ’ ευκαιρία). Δυστυχώς, ένα επίμονο έλκος μού επιβάλλει αυστηρή δίαιτα, δεν τρώω και δεν πίνω ποτέ το βράδυ –χάνετε έτσι το πρόσχημα, ξεφτιλισμένοι τζαμπατζήδες, για έναν δεύτερο γύρο δω- ρεάν συμβουλών– και πέφτω πάντα στο κρεβάτι πριν από τις έντεκα. Καληνύχτα. Το σύστημα θα λειτουργούσε υποδειγματικά, εάν κα- θετί κυλούσε σε ενεστώτα διαρκείας. Εάν δεν υπήρχε η