Η κυρία Νταλογουέι

Η Κ Υ Ρ Ι Α Ν Τ Α Λ Ο Γ Ο Υ Ε Ϊ 19 βιτρίνα ενός καταστήµατος απ’ όπου πριν από τον Πόλεµο µπορούσες να αγοράσεις σχεδόν τέλεια γάντια. Ογερο-θείος της ο Γουίλιαµ συνήθιζε να λέει πως καταλαβαίνεις µια κυρία απ’ τα παπούτσια και τα γάντια της. Είχε πεθάνει στο κρεβάτι του ένα πρωί στη µέση του Πολέµου. Είχε πει: «Φτάνει ως εδώ». Γάντια και παπούτσια · είχε πάθος µε τα γάντια · αλλά η ίδια της η κόρη, η Ελίζαµπεθ, δεν έδινε δεκάρα τσακιστή, ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Δεκάρα τσακιστή, σκέφτηκε, ανηφορίζοντας την οδό Μποντ µέχρι το κατάστηµα που της κρατούσε λουλούδια όταν έκανε δεξίωση. Η Ελίζαµπεθ πάνω απ’ όλα ενδιαφε- ρόταν για τον σκύλο της. Όλο το σπίτι µύριζε κατράµι σήµε- ρα το πρωί. Ωστόσο, καλύτερα ο φτωχούλης ο Γκριζλ παρά η δεσποινίς Κίλµαν · καλύτερα αδιαθεσίες σκύλων και κα- τράµι κι όλα τα υπόλοιπα παρά να κάθεται κλεισµένη σ’ ένα πνιγηρό δωµάτιο µε το προσευχητάρι στα χέρια. Προτιµό- τερο οτιδήποτε άλλο, ήταν έτοιµη να πει. Αλλά µπορεί να είναι µια φάση µόνο, όπως είπε ο Ρίτσαρντ, απ’ αυτές τις φάσεις που περνάνε τα κορίτσια. Μπορεί να είναι ερωτευ- µένη. Αλλά γιατί µε τη δεσποινίδα Κίλµαν; Η οποία πέρα- σε πολλά, φυσικά · αυτό πρέπει να το λάβει κανείς υπόψη του, κι ο Ρίτσαρντ είπε πως είναι πολύ ικανή, έχει σωστό µυαλό ιστορικού. Εν πάση περιπτώσει ήταν αχώριστες, κι η Ελίζαµπεθ, η δική της η κόρη, πήγε στη Θεία Κοινωνία · και πώς ντυνόταν, πώς αντιµετώπιζε τους ανθρώπους που γευµάτιζαν µαζί τους δεν την ένοιαζε καθόλου. Από την εµπειρία της πίστευε ότι η θρησκευτική έκσταση κάνει τους ανθρώπους άσπλαχνους (το ίδιο κι οι αγώνες) · αµβλύνει τα