Η κυρία Νταλογουέι

V I R G I N I A W O O L F 12 απόψε, η Ίβλιν ήταν κατηγορηµατική, µόνο που µπορεί ν’ αργήσει λίγο γιατί πρέπει να συνοδεύσει έναν αξιωµατούχο στη δεξίωση των Ανακτόρων – ένιωθε πάντα κάπως ανε- παρκής δίπλα στον Χιου · σαν µαθήτρια · αλλά ένιωθε συν- δεδεµένη µαζί του, γιατί τον ήξερε τόσα χρόνια, αλλά και γιατί πράγµατι θεωρούσε ότι ήταν καλός τύπος, µε τον τρόπο του, παρόλο που τον Ρίτσαρντ τον εξόργιζε · όσο για τον Πίτερ Γουόλς, ποτέ µέχρι σήµερα δεν τη συγχώρεσε που τον συµπαθούσε. Ήρθαν στο µυαλό της η µια σκηνή µετά την άλλη στο Μπόρτον – οΠίτερ έξαλλος · ο Χιου δεν τον έφτανε ούτε στο µικρό του νυχάκι, φυσικά, από καµία άποψη, παρ’ όλα αυτά δεν ήταν πανηλίθιος, όπως υποστήριζε ο Πίτερ · δεν ήταν ελαφρόµυαλος. Όταν η ηλικιωµένη µητέρα του του ζήτησε να σταµατήσει το κυνήγι ή ήθελε να την πάει στο Μπαθ, αυτός το έκανε χωρίς αντίρρηση · δεν είχε ίχνος εγω- ισµού, και το να πεις, όπως έλεγε ο Πίτερ, ότι ούτε καρδιά έχει ούτε µυαλό, ότι δεν έχει τίποτε άλλο εκτός απ’ τους τρόπους και την ανατροφή ενός άγγλου τζέντλεµαν, αυτό ήταν απλώς και µόνο ο αγαπηµένος της Πίτερ στη χειρότε- ρή του διάθεση · και µπορούσε να γίνει αφόρητος · µπορού- σε να γίνει ανυπόφορος · αλλά ήταν αξιολάτρευτος όταν περπατούσες µαζί του ένα πρωινό σαν κι αυτό. (Ο Ιούνιος είχε κάνει όλα τα δέντρα να γεμίσουν με φύλ- λα. Στο Πίµλικο οι µαµάδες θήλαζαν τα παιδιά τους. Μη- νύµατα µεταφέρονταν απ’ το ποτάµι στο Υπουργείο Ναυ- τικών. Η οδός Άρλινγκτον κι η Πικαντίλι έδιναν την εντύ- πωση ότι ζέσταιναν τον αέρα του πάρκου και ξεσήκωναν