Η κρεμάλα

H Κ Ρ Ε Μ Α Λ Α 21 τον διαβόητο κατά συρροή δολοφόνο το προηγούμενο καλοκαίρι. Ο τελευταίος αρχιεπιθεωρητής, ο Τέρενς Σίμονς, είχε αναγκα- στεί να συνταξιοδοτηθεί λόγω ασθενείας, η οποία όλοι υποψιά- ζονταν ότι είχε επιδεινωθεί από την απειλή του αρχηγού να τον απολύσει εάν αρνιόταν να φύγει οικειοθελώς, η συνήθης ανταπό- δοση στην απογοητευμένη κοινή γνώμη, σαν τη θυσία ενός αθώου για να εξευμενιστούν οι αιώνια εξοργισμένοι θεοί. Η Μπάξτερ μοιραζόταν το ίδιο συναίσθημα με τους υπόλοι- πους συναδέλφους της: Ήταν αηδιασμένη που έβλεπε τον προκά- τοχό της να γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος, αλλά, στην τελική, ένιωθε ανακούφιση που δεν έγινε η ίδια. Δεν της είχε περάσει καν από το μυαλό να υποβάλει αίτηση για τη θέση που πρόσφατα είχε μείνει κενή μέχρι να της πει ο αρχηγός ότι η δουλειά ήταν δική της αν την ήθελε. Έριξε μια ματιά στο κελί της που ήταν φτιαγμένο από νοβο- πάν, με το βρόμικο χαλί και την αρχειοθήκη που είχε βουλιάξει από το βάρος –ποιος ξέρει τι σημαντικά αρχεία ήταν θαμμένα μέσα σε εκείνο το τελευταίο συρτάρι που δεν είχε καταφέρει να ανοίξει ποτέ– και αναρωτήθηκε τι διάολο σκεφτόταν. Από την κεντρική αίθουσα ακούστηκαν ζητωκραυγές, αλλά η Μπάξτερ ούτε καν αντιλήφθηκε τον θόρυβο, καθώς είχε επιστρέ- ψει σε μία καταγγελτική επιστολή εναντίον ενός ντετέκτιβ ονό- ματι Σόντερς. Είχε κατηγορηθεί για εξύβριση εις βάρος του γιου του καταγγέλλοντος. Η μοναδική αμφιβολία της Μπάξτερ ως προς τον ισχυρισμό ήταν η σχετική ηπιότητα της λέξης που χρη- σιμοποίησε. Ξεκίνησε να πληκτρολογεί μια επίσημη απάντηση, βαρέθηκε τη ζωή της κάπου στα μισά, τσαλάκωσε την καταγγελία και την πέταξε αόριστα προς τον σκουπιδοτενεκέ. Ακούστηκε ένα δειλό χτύπημα στην πόρτα προτού μία συνε- σταλμένη αστυνομικός μπει μέσα βιαστικά. Μάζεψε τα παρά τρίχα (και τα όχι-και-τόσο-παρά-τρίχα) χαμένα καλάθια της