Η κρεμάλα

H Κ Ρ Ε Μ Α Λ Α 33 «Με τίποτα. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για να με χρειαστείτε εκεί μέσα. Μπορείτε να διαβάσετε τις ερωτήσεις από τις σημειώσεις και μόνοι σας. Έχω εμπιστοσύνη στις ικανό- τητές σας». Ο Ρους κρυφογέλασε με το σαρκαστικό της σχόλιο. «Φυσικά, θα είναι μεγάλη μας χαρά να σας βοηθήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο, έτσι δεν είναι, αρχιεπιθεωρήτρια;» είπε η Βανίτα, με μάτια γουρλωμένα απ’ τον θυμό. «Οι φιλικές μας σχέσεις με το FBI και τη CIA είναι και οι δύο πολύ σημαντικές και εμείς…» «Ο Χριστός!» ξέσπασε η Μπάξτερ. «Καλά. Θα έρθω να σας κρατάω το χεράκι. Ποια είναι, λοιπόν, η μικρή χάρη;» Ο Ρους και η Κέρτις αντάλλαξαν ένα βλέμμα και ως και η Βανίτα άρχισε να κουνάει τα πόδια της αμήχανα πριν τολμήσει κανείς τους να μιλήσει. «Αυτή… ήταν η μικρή χάρη» είπε χαμηλόφωνα η Κέρτις. Η Μπάξτερ φαινόταν έτοιμη να εκραγεί. «Θα θέλαμε να επιθεωρήσεις τη σκηνή του εγκλήματος μαζί μας» συνέχισε η Κέρτις. «Στις φωτογραφίες;» ψιθύρισε κουρασμένα η Μπάξτερ. Ο Ρους πρότεινε το κάτω χείλος του και ένευσε αρνητικά. «Έχω ήδη συμφωνήσει την προσωρινή σου απόσπαση στη Νέα Υόρκη με τον αρχηγό και θα καλύψω εγώ τη θέση σου όσο εσύ θα λείπεις» την πληροφόρησε η Βανίτα. «Το κενό που θα αφήσω δεν θα καλυφθεί εύκολα» απάντησε κοφτά η Μπάξτερ. «Θα τα καταφέρω… κάπως » είπε η Βανίτα. Το επαγγελμα- τικό της προσωπείο έπεσε για μια σπάνια στιγμή. «Αυτό είναι γελοίο! Τι διάολο νομίζετε όλοι εσείς ότι θα μπο- ρούσα να συνεισφέρω σε μια εντελώς άσχετη υπόθεση στην άλλη άκρη του κόσμου;»