Η κρεμάλα

D A N I E L C O L E 28 Η Μπάξτερ έδειχνε μπερδεμένη καθώς ο αφηρημένος άντρας χαμογέλασε ευγενικά, τη χαιρέτισε χτυπώντας φευγαλέα τη γρο- θιά του στη δική της και βολεύτηκε σε μια καρέκλα χωρίς να πει λέξη. Αυτόν τον έκανε κοντά στα σαράντα. Ήταν φρεσκοξυρισμέ- νος με χλωμό δέρμα και μαλλιά σαν το αλατοπίπερο που κατέ- ληγαν σε μια ελαφρώς μακριά φράντζα. Κοίταξε τον φιδογυριστό πύργο της χαρτούρας ανάμεσά τους, έπειτα τον κάλαθο των αχρήστων που περίμενε με προσμονή από κάτω και χαμογέλασε πλατιά. Φορούσε λευκό πουκάμισο με τα δύο πρώτα κουμπιά ανοιχτά και μπλε μαρέν κοστούμι που έδειχνε ταλαιπωρημένο, αλλά του έστρωνε καλά. Η Μπάξτερ στράφηκε στη Βανίτα και περίμενε. «Οι πράκτορες Κέρτις και Ρους μόλις έφτασαν σήμερα το απόγευμα από την Αμερική» είπε η Βανίτα. «Λογικό ακούγεται» απάντησε η Μπάξτερ με μεγαλύτερη υπο- μονή από όση είχε υπολογίσει. «Είμαι λίγο βιαστική απόψε, οπότε…» «Αν μου επιτρέπετε, διοικήτρια;» ρώτησε η Κέρτις τη Βανίτα ευγενικά, προτού απευθυνθεί στην Μπάξτερ. «Αρχιεπιθεωρήτρια, ακούσατε, φυσικά, για το πτώμα που ανακαλύφθηκε πριν από μία βδομάδα σχεδόν. Λοιπόν…» Η Μπάξτερ απόρησε και ανασήκωσε τους ώμους, διακόπτο- ντας την Κέρτις προτού καν αρχίσει. «Στη Νέα Υόρκη; Στη Γέφυρα του Μπρούκλιν;» ρώτησε η Κέρτις κατάπληκτη. «Ο κρεμασμένος; Η είδηση που έκανε τον γύρο του κόσμου;» Η Μπάξτερ αναγκάστηκε να πνίξει ένα χασμουρητό. Ο Ρους ψαχούλευε την τσέπη του παλτού του. Η Κέρτις περίμενε να βγάλει κάτι χρήσιμο, αντ’ αυτού εκείνος έβγαλε μια οικογενειακή συσκευασία Jelly Babies και την άνοιξε. Κα- θώς παρατήρησε τη θυμωμένη της έκφραση, της πρόσφερε ένα ζελεδάκι.