Η κρεμάλα

H Κ Ρ Ε Μ Α Λ Α 27 Το μάτι της έπιασε τη Βανίτα να μπαίνει στο γραφείο μαζί με άλλα δύο άτομα, και αυτό δεν προμήνυε ότι θα πραγματοποιού- νταν οι ελπίδες της να έχει φύγει από το γραφείο μέχρι τις 8 μ.μ. Δεν έκανε τον κόπο να σηκωθεί τη στιγμή που η Βανίτα μπήκε μέσα με το πάσο της χαιρετώντας τη με τέτοια επιτηδευμένη ευγένεια που θα μπορούσε σχεδόν να είχε γίνει πιστευτή. «Η αρχιεπιθεωρήτρια Έμιλι Μπάξτερ, η ειδική πράκτορας Έλιοτ Κέρτις από το FBI» ανακοίνωσε η Βανίτα, φέρνοντας πίσω με ένα τίναγμα τα σκούρα μαλλιά της. «Τιμή μου, κυρία» είπε η ψηλή μαύρη γυναίκα δίνοντας το χέρι της στην Μπάξτερ. Φορούσε ένα κοστούμι ανδρικού στιλ, είχε μαζεμένα τα μαλλιά της τόσο σφιχτά που έμοιαζαν ξυρισμέ- να και το πρόσωπό της ήταν καλυμμένο με ελάχιστο μακιγιάζ. Παρότι έδειχνε να είναι γύρω στα τριάντα, η Μπάξτερ υποψια- ζόταν ότι ήταν νεότερη. Έσφιξε το χέρι της Κέρτις χωρίς να σηκωθεί από την καρέκλα της ενώ η Βανίτα σύστηνε τον άλλον φιλοξενούμενο, ο οποίος φαινόταν να ενδιαφέρεται περισσότερο για την κατεστραμμένη αρχειοθήκη παρά για τις συστάσεις. «Και αυτός είναι ο ειδικός πράκτορας…» «Πόσο ειδικοί μπορεί να είναι, αναρωτιέμαι» –τη διέκοψε η Μπάξτερ, περιπαίζοντάς την– «όταν έχουμε δύο από δαύτους στο αξιοθρήνητο γραφείο μου;» Η Βανίτα την αγνόησε: «Όπως έλεγα, αυτός είναι ο ειδικός πράκτορας Ντέιμιεν Ρους από τη CIA». «Ρουζ;» ρώτησε η Μπάξτερ. «Ρους;» δοκίμασε να πει η Βανίτα, με αμφιβολία τώρα και για τη δική της προφορά. «Πιστεύω ότι είναι Ρους, όπως “νους”» πρόσθεσε πρόθυμη να βοηθήσει η Κέρτις και στράφηκε στον Ρους για συμβουλή.