Η κούκλα

Y R S A S I G U R D A R D O ΄ T T I R 12 Στην ηλικία της η Ντίσα ήταν σαν την κόρη της. Όμως είχαν περάσει πια πολλά χρόνια από τότε κι εκείνη η παλιά, παιδική ανεμελιά της είχε δώσει τη θέση της σ’ ένα σωρό άγχη. Έτσι, αντί να ζει απολαμβάνοντας τη στιγμή, αντί να νιώθει στα χείλη της την αλμύρα και τον αέρα στα μαλλιά της, ο νους της τριγύριζε συνέχεια στα παγωμένα βάθη της θάλασσας. Η Ντίσα προσπάθησε για μια στιγμή να διώξει τις σκέψεις της μακριά από εκείνο τον σκοτεινό, υγρό τάφο. Ύστερα από όσα είχαν περάσει, η μοίρα έπρεπε να τους δείξει έλεος. Δεν ήταν δυνατόν να επιφύλασσε ένα τέτοιο φρικτό τέλος για κείνη και την κόρη της. Έτσι προτίμησε να συγκεντρωθεί στη θέα που απλωνό­ ταν μπροστά στα μάτια της. Όταν άφησε το βλέμμα της να πλα­ νηθεί στον ορίζοντα, παρατήρησε με μεγάλη απογοήτευση πως η θέα αυτή δεν μπορούσε να την ανταμείψει όπως θα ήθελε. Γύρω της αντίκριζε μόνο τον συννεφιασμένο ουρανό και τα σκοτεινά, μολυβένια νερά της θάλασσας. Σήκωσε το βλέμμα της κι άρχισε να παρακολουθεί τους γλάρους που πετούσαν απ’ την οροφή της τιμονιέρας κι έκαναν κύκλους γύρω απ’ τη βάρκα τους. Εκείνοι δεν φαίνονταν να χάνουν την ψυχραιμία τους όσο κι αν είχαν απομακρυνθεί απ’ τα λημέρια τους στη στεριά. Ως εκείνη τη στιγμή, η ψαριά τους περιοριζόταν σε δύο σπάρους και μερικά αφρόψαρα που είχαν βγάλει με πετονιά. Για αρκετή ώρα η πετο­ νιά τους έμοιαζε να έχει πιάσει και κάτι άλλο τόσο βαρύ, που την κρατούσε στον βυθό. Ο Φρίκι είχε προσπαθήσει πολλές φορές να την απαλλάξει απ’ αυτό το παράξενο βάρος, αλλά καμιά απ’ αυτές τις προσπάθειες δεν είχε το αποτέλεσμα που περίμενε. Έτσι, αναγκάστηκε να την κόψει. Ύστερα πρότεινε στη Ρόουσα να δοκιμάσουν τα δίχτυα. Ούτε κι αυτή η αλλαγή στον τρόπο ψαρέματος στάθηκε καλύτερη λύση. Ίσως και να έφταιγε η Ντίσα γι’ αυτή τους την ατυχία. Στο κάτω κάτω εκείνη του είχε ζητήσει να μην απομακρυνθούν από