Η κούκλα

Η Κ Ο Υ Κ Λ Α 25 μονα κάποιο σημείο στον χώρο έξω από τον πίνακα. Πάντως ό,τι κι αν σκεφτόταν, η κούκλα αυτή δεν έπαυε να την τρομάζει. Παρ’ όλα αυτά η Ντίσα ξέχασε μεμιάς το επίμονο βλέμμα της κούκλας όταν έφτασε στ’ αυτιά της ένας ακόμα περίεργος θόρυ­ βος. Όχι, αυτός ο ήχος δεν μπορεί να ήταν τα τενεκεδάκια που έπεφταν. Ούτε γάτα. Ούτε τρακάρισμα. Ούτε γυάλινο βάζο που έσπαγε σε χίλια κομματάκια. Κι όσο για σεισμό ούτε λόγος. Αυ­ τός ο ήχος τής ήταν απίστευτα οικείος. Ήταν ένα τρίξιμο στο ξύλινο πάτωμα του διαδρόμου έξω από την τουαλέτα. Η Ντίσα πετάχτηκε απ’ τη λεκάνη σαν ελατήριο, με το παντε­ λόνι της πιτζάμας της κατεβασμένο και προχώρησε προς την πόρτα της τουαλέτας που λίγο πριν είχε κλείσει από συνήθεια. Πριν προλάβει να πιάσει το πόμολο, ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα απ’ την έξω πλευρά της. Η πόρτα άνοιξε αργά. Η Ντίσα έριξε μια ματιά στην κούκλα που έμοιαζε να την κοιτάζει μ’ ένα φρικτό, αινιγματικό χαμόγελο μέσα απ’ την μπανιέρα. Ύστερα κοίταξε και πάλι την πόρτα. Μόλις είδε ποιος στεκόταν εκεί, πάγωσε. Αυτό δεν το περίμενε με τίποτα.