Η κούκλα

Y R S A S I G U R D A R D O ΄ T T I R 18 μέσα της η περιέργεια με την αποστροφή. Δεν ήξερε τι ήθελε περισσότερο: να δει τι ήταν αυτό που είχαν ψαρέψει ή να κλείσει τα μάτια της για ν’ αποφύγει το αποτρόπαιο θέαμα; Ο Φρίκι σήκωσε το βλέμμα του χαμογελώντας ανακουφισμένος. «Ορίστε. Μια κούκλα είναι!» Σηκώθηκε όρθιος και σκόνταψε στα δίχτυα. Η Ντίσα άφησε από τα χέρια της τη Ρόουσα που βρήκε την ευκαιρία να ξεφύγει και να τρέξει προς το μέρος του Φρίκι. Με το βλέμμα της γεμάτο ενθουσιασμό και έκπληξη άρχισε να πα­ ρακολουθεί την ψαριά που ξεχύθηκε μεμιάς στο κατάστρωμα: δυο μικρά ψαράκια, μερικά καφετιά φύκια και στο τέλος μια κούκλα. «Διάολε!» είπε η Ντίσα σμίγοντας και πάλι τα φρύδια της. «Άλλο και τούτο πάλι!» Έκανε τρία βήματα προς το μέρος της κόρης της και του Φρί­ κι για να δει καλύτερα. Οι τρεις τους έμειναν για μερικά δευτε­ ρόλεπτα σιωπηλοί με τα μάτια καρφωμένα στο παράξενο αυτό θέαμα. Δεν υπήρχε πια καμιά αμφιβολία. Αυτό που είχαν μπρο­ στά τους ήταν μια κούκλα, ένα παιδικό παιχνίδι. Μια κούκλα που έμοιαζε με μικρό παιδί, τόσο στην όψη όσο και στο μέγεθος. Τα πόδια της ήταν τοποθετημένα σε καθιστή στάση και ξεπρόβαλλαν σε σχήμα V κάτω από τον ροδαλό κορμό της. Το ένα της χέρι ήταν απλωμένο προς τα έξω και το άλλο ριγμένο στα πλάγια κοντά στον κορμό της. Το στόμα της ήταν μισάνοιχτο και τα πλαστικά της χείλη δεν ακουμπούσαν μεταξύ τους. Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στο κενό και ατένιζε την αιωνιότητα, λες κι η κούκλα ήταν έτοιμη να κάνει μια πολύ καίρια ερώτηση. Αυτό το παιχνίδι έμοιαζε σίγουρα με χιλιάδες άλλες κούκλες που βγαίνουν καθη­ μερινά από τα εργοστάσια παιχνιδιών. Κι από την άλλη, τίποτα πάνω της δεν θύμιζε μια κοινή κούκλα που θα μπορούσε κανείς να βρει σε οποιοδήποτε κατάστημα με παιχνίδια.