Η κούκλα

Η Κ Ο Υ Κ Λ Α 17 ψάρια και η Ντίσα νόμισε για μια στιγμή πως ήταν πέτρα. Κάτι τέτοιο όμως ήταν σχεδόν αδύνατο. Αλλά σε λίγο κατάφερε να διακρίνει καλύτερα τι ήταν αυτό που ξεχώριζε ανάμεσα στα φύ­ κια. Προσπάθησε να πάρει μια βαθιά ανάσα. Αυτό που εξείχε έμοιαζε με μικροκαμωμένο χεράκι. Σαν το χέρι ενός μικρού παι­ διού. Με μια γρήγορη, σχεδόν αντανακλαστική κίνηση, άρπαξε τη Ρόουσα και την έσφιξε στην αγκαλιά της πριν το κορίτσι προλά­ βει να δει τι είχαν βγάλει τα δίχτυα τους. «Τι στο ανάθεμα είναι αυτό πάλι, Φρίκι;» Η Ντίσα είχε περάσει αμέτρητες νύχτες αϋπνίας παρέα με τις χιλιάδες φοβίες της: θα πνιγόταν, θα την κουτσουλούσαν τα που­ λιά, θα την έπιανε η θάλασσα και θα είχε ναυτίες, θα έχανε ένα απ’ τα δάχτυλά της, κάποια φάλαινα θα αναποδογύριζε τη βάρ­ κα τους, θα την έβρισκαν σφηνωμένη ανάμεσα στον μόλο και στα ύφαλα ενός σκάφους... Με το μυαλό της είχε φτιάξει όλων των ειδών τα φρικτά σενάρια. Όμως, μα την αλήθεια, ποιος θα μπο­ ρούσε να φανταστεί ότι θα έβρισκαν ένα παιδί πιασμένο στα δίχτυα τους! Το γεμάτο απορία βλέμμα του Φρίκι δεν τη βοηθούσε καθόλου να κατευνάσει τον τρόμο της. Με μια αντανακλαστική κίνηση έσφιξε ακόμα πιο δυνατά στην αγκαλιά της τη Ρόουσα που προ­ σπαθούσε να ξεφύγει και να πλησιάσει τον Φρίκι για να δει κα­ λύτερα. Αλλά δεν είχε κανένα νόημα. Η βάρκα ήταν τόσο στενή που μπορούσαν να δουν τα πάντα πολύ καλά απ’ όπου κι αν βρίσκονταν. Ο Φρίκι άρχισε να ξεκρεμάει τα αγκίστρια από τα δίχτυα. Από μακριά έμοιαζε ψύχραιμος και συγκεντρωμένος. Πάντως, με μια πιο προσεκτική ματιά η Ντίσα παρατήρησε ότι τα δάχτυλά του έτρεμαν ελαφρά καθώς προσπαθούσε να βγάλει το παράξενο εύρημα μέσα απ’ τα φύκια και τις πρασινάδες. Η Ντίσα έσμιξε τα φρύδια και μισόκλεισε τα μάτια της. Εκείνη τη στιγμή πάλευε