Η κληρονομιά της Βίλας Εύα (Το Μαγικό Αρωματοπωλείο)

είναι για έναν ύπνο». Η μουρμουριστή απάντησή του ακούστηκε ακόμα πιο ακαταλαβίστικη, καθώς κοιτούσε απορροφημένος τις σημειώσεις του. Το πιθανότερο ήταν ότι δεν πολυάκουγε τι έλεγα. Ακριβώς όπως τις περισσό- τερες φορές το τελευταίο διάστημα. Κοίταξα τα υπολείμματα στο αποστακτήριο προσπα- θώντας να καταλάβω τι άρωμα είχε παρασκευάσει, αλλά δεν μπόρεσα να το αναγνωρίσω. «Πώς τα πάτε;» τον ρώτησα. ΟΝταν απάντησε με ένα απροσδιόριστο μουγκρητό. Έκανα μερικά βήματα προς το μέρος του και στάθηκα δίπλα του. Είχε ήδη επεξεργαστεί πολλές φορές τη συ- νταγή που βρισκόταν μπροστά του. Είχε διαγράψει κά- ποιες προτάσεις. Οι ποσότητες, τα υλικά, τα βήματα, όλα έμοιαζαν αδιευκρίνιστα. Καλύτερα να τον άφηνα να δουλέψει με ησυχία. Τον ήξερα καλά πια και γνώριζα πόσο σημαντικές ήταν γι’ αυτόν οι σημειώσεις του. Δεν έπρεπε να τον αποσπώ από τη δουλειά του. Από τότε που επιστρέψαμε, είχαμε βαλθεί να μετα- τρέψουμε τη βίλα σε απόρθητο φρούριο. Σχεδιάζαμε και εφαρμόζαμε συνταγές για κάθε είδους προστατευτικά αρώματα. Μόλις πρόσφατα είχα παρασκευάσει τρεις νέες παραλλαγές και ήμουν ευχαριστημένη με το αποτέ- λεσμα. Πριν δύο εβδομάδες εγώ και ο Ματς είχαμε ψε- κάσει τη βίλα με τα νέα αρώματα, τοποθετώντας κατά κάποιον τρόπο γύρω της ένα κουκούλι. Αν την παρατη- ρούσες απέξω, δεν έβλεπες διαφορά. Κανείς ποτέ δε θα 19