Η κληρονομιά της Βίλας Εύα (Το Μαγικό Αρωματοπωλείο)

για τα χειρότερα. Αργά ή γρήγορα ο Έντγκαρ θα μας έψαχνε και εδώ. Ο Έντγκαρ ντε Ριτσμόντ , επανέλαβα από μέσα μου και ένιωσα μια ανατριχίλα να απλώνεται στα χέρια μου. Παλιότερα τον εμπιστευόμουν τυφλά – κάποτε δεν ήταν παρά ο εγγονός του κηπουρού μας, του Βίλεμ. Τον θεωρούσα φίλο μου μάλιστα και τον είχα μέσα στην καρ- διά μου. Στην τελική ήταν μεγαλύτερος από μας και μπο- ρούσε να γίνει πολύ ευγενικός αν ήθελε. Επίσης πίστευα ότι η φρίκη που είχε ζήσει στο παρελ- θόν –η αιχμαλωσία από την οποία τον σώσαμε– ήταν κάτι που μας έδενε, τον έκανε έναν από μας. Δυστυχώς όμως ίσχυε το ακριβώς αντίθετο. ΟΈντγκαρ δεν εναντιώθηκε μόνο στους Αιώνιους, που είχαν μετα- τρέψει τη ζωή του σε βασανιστήριο. Όχι, έβαλε και εμάς στο στόχαστρο. Και ο φόβος για τα επερχόμενα σχέδιά του έριχνε τη σκιά του στην κάθε μέρα μας. Στο κάτω κάτω εγώ και η Ελοντί ήμασταν Sentifleurs. Είχαμε ένα χάρισμα που, με τη βοήθεια των αρωμάτων, μας επέτρεπε να διαβάζουμε τα αισθήματα των άλλων, ακόμα και να επιδρούμε πάνω τους. Ο Έντγκαρ ήθελε να μας στερήσει αυτό το χάρισμα – και στη συνέχεια να το εξαφανίσει από προσώπου γης. Και θα έκανε τα πάντα για να πετύχει τον στόχο του, όπως ήδη μας απέδειξε στη Βενετία. Το μίσος του για όσους διέθεταν το χάρισμα δεν είχε όρια. Και μόνο στη σκέψη ένιωσα να ανατριχιάζω. Νομίζαμε ότι ο Έντγκαρ ήταν φίλος μας, ένας σύμ- μαχος. Πέσαμε όμως έξω στις εκτιμήσεις μας. 17