Η Κατ Γουλφ σε επικύνδυνο έδαφος

15 Σταμάτησε όταν ο καθηγητής Λαμπ, απαυδισμένος πια, του είχε πει: «Σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον, αλλά θα το εκτιμούσα, αν αφήνατε εμάς να ανησυχούμε». Για τα επόμενα εκατό χιλιόμετρα η διαδρομή κύλησε ομαλά. Το πνεύμα των διακοπών πλημμύρισε το αυτοκί- νητο. Η Δρ Γουλφ και ο καθηγητής Λαμπ τραγούδησαν κάντρι όσο πιο δυνατά μπορούσαν. ΗΚατ και η Χάρπερ σχολίαζαν πόσο ξενέρωτοι ήταν οι γονείς τους και έκαναν συναρπαστικά σχέδια. Η καθεμιά τους προσπαθούσε να αποφασίσει ποιο μέρος του ταξιδιού θα είναι το καλύτερο. Για την Κατ θα ήταν τα ζώα. Έλεγε πως θα πεθάνει από τη χαρά της, αν δει αληθινή αρκούδα. Η Χάρπερ ανυπομονούσε να δείξει στην Κατ τους σφένδαμους, ντυμένους τα χρώματα του φθινοπώρου, και να της μάθει τα αμερικανικά πάνκεϊκ με βουτυρόγαλα. Τα βρετανικά δεν ήταν ίδια. Η Δρ Γουλφ φανταζόταν τον εαυτό της να κάνει ορει- βασία τη μέρα και το βράδυ να πίνει ζέστη σοκολάτα πλάι στη φωτιά. Ενώ ο καθηγητής Λαμπ μιλούσε νωχελικά για τα γερά- κια που ήλπιζε να φωτογραφίσει με τον νέο τηλεφακό του, το ταξί φρέναρε με θόρυβο. Μπροστά τους άναψαν άξαφνα χιλιάδες κόκκινα φώ- τα φρένων. «Τι σας έλεγα!» είπε ο οδηγός. «Είναι πάντα καλύτερα να φεύγεις νωρίς. Η καταστροφή καραδοκεί παντού».