Η Κατ Γουλφ σε επικύνδυνο έδαφος

14 «Να προσέχετε. Μακριά από μπελάδες!» είχε φωνάξει η Τίνα, όταν ο ταξιτζής είχε βάλει μπροστά μαρσάροντας, λες και βρισκόταν στη γραμμή εκκίνησης στο Γκραν Πρι του Μονακό. «Διακοπές πάμε· δε θα μπλέξουμε πουθενά !» είχε τσι- ρίξει η Κατ από το παράθυρο, καθώς απομακρύνονταν. «Θα μπλέξουμε, αν βρούμε κίνηση» είχε γκρινιάξει ο οδηγός. «Και τότε, πάνε οι διακοπές σας». «Γι’ αυτό φροντίσαμε να έχουμε τόσο χρόνο μπροστά μας· για να υπάρχει περιθώριο, αν κάτι πάει στραβά» του είχε απαντήσει με ηρεμία η Δρ Γουλφ. «Στρίψτε αριστερά στη διασταύρωση, παρακαλώ. Πρέπει να κάνουμε μια σύντομη στάση για να πάρουμε τους φίλους μας». Ηστάση ήταν κάθε άλλο παρά σύντομη. Ο παλαιοντο- λόγος καθηγητής Λαμπ μιλούσε στο τηλέφωνο για κάποιο ζήτημα σχετικό με δεινόσαυρους. Η Κατ και η Χάρπερ είχαν εκμεταλλευτεί την καθυστέρηση και είχαν τρέξει να δώσουν τα αποχαιρετιστήρια φιλιά τους στον Γοητευ- τικό Παράνομο, το άλογο που μοιράζονταν. Τελικά το ταξί είχε φύγει από το Μπλούμπελ Μπέι. Ήταν πασιφανές πως ο οδηγός είχε δυσαρεστηθεί με την καθυστέρησή τους, αφού είχε φτάσει στο σημείο να προ- βλέπει από βαριά ομίχλη μέχρι σκασμένα λάστιχα κι ένα σωρό άλλα δεινά. «Θα κολλήσουμε έξω από το Γουίντσεστερ· μην πείτε ότι δε σας προειδοποίησα… »Αν γίνονται έργα κοντά στο Μπεϊσινγκστόουκ, θα εύ- χεστε να είχαμε φύγει νωρίτερα…»