Η Κατ Γουλφ σε επικύνδυνο έδαφος

17 ΗΚατ ήθελε να βάλει τα κλάματα. Όχι μόνο γιατί εδώ και μήνες ανυπομονούσε να δει τις αρκούδες, αλλά και γιατί η μητέρα της ήταν καταπτοημένη και χωρίς άλλες αντοχές. Η ανάγκη της να βάζει τους ασθενείς της πάνω απ’ όλα μπορεί να της κόστιζε τις διακοπές που χρειαζό- ταν απεγνωσμένα. Δε θα ήταν δίκαιο. « Κάποια λύση θα υπάρχει» συνέχισε η Χάρπερ. «Σε ευ- θεία, είμαστε τόσο κοντά! Μακάρι να είχαμε ένα αερό- στατο για να πετάξουμε πάνω από τα λιβάδια μέχρι το αεροδρόμιο». Η καρδιά της Κατ άρχισε να χτυπάει γρήγορα. Τα λόγια της Χάρπερ τής έδωσαν μια ιδέα. Ενώ όλοι ήταν απασχολημένοι, έστειλε μήνυμα στον παππού της. ΣΟΣΟΣ!!! ΣΟΣΟΣ!!! Η οθόνη του κινητού της φωτίστηκε. ΣΟΣ εννοούσες; Πάλι κινδυνεύει η ζωή σου, Καταρίνα; Όχι, αλλά είναι κάπως επείγον. Σε 20 λεπτά πρέπει να είμαστε στο αεροδρόμιο. Αλλιώς πάνε οι διακοπές. Μήπως είσαι κοντά και μπορείς να κάνεις κάποιο θαύμα;