Η Κατ Γουλφ σε επικύνδυνο έδαφος

16 Οι επιβάτες του ταξί κάθονταν σκυθρωποί και σιωπη- λοί με το βλέμμα στυλωμένο στο ρολόι. «Θα τα καταφέρουμε» είπε η Δρ Γουλφ, ενώ έσφιγγε το χερούλι της πόρτας. «Αν το μποτιλιάρισμα τελειώσει σύντομα, προλαβαίνουμε άνετα την πτήση μας». «Πράγματι» συμφώνησε ο καθηγητής Λαμπ. «Απομέ- νουν μόνο εννέα χιλιόμετρα και έχουμε στη διάθεσή μας μισή ώρα. Να κάνετε θετικές σκέψεις, παιδιά». Δύο περιπολικά έσκουξαν καθώς περνούσαν δίπλα τους, τόσο που η Κατ λίγο έλειψε να πάθει συγκοπή. Από το ραδιόφωνο ακούστηκε μια φωνή. Ένας ρεπόρ- τερ είπε δυνατά: « Δυστυχώς η αστυνομία μόλις ανακοίνωσε ότι κλείνει το νότιο τμήμα του αυτοκινητόδρομου M25, προκειμένου να απομακρυνθούν ένα αναποδογυρισμένο φορτηγό και πέντε τόνοι πατημένα πορτοκάλια. Ήμήπως να πούμε στυμμένα, χα, χα! Ανα- μένονται μεγάλες καθυστερήσεις». «Όχι!» έκανε απελπισμένη η Δρ Γουλφ. «Θα χάσουμε την πτήση μας!» ΗΧάρπερ ήταν έξαλλη. «Μα γιατί το κάνουν αυτό; Δε σκέφτονται τα ασθενοφόρα που μεταφέρουν αρρώστους; Ή τις οικογένειες που πηγαίνουν διακοπές;» « Εγώ φταίω, που μας καθυστέρησα στο Παραδεισένιο Σπίτι» είπε ο καθηγητής Λαμπ. «Όχι, όχι, εγώ φταίω, γιατί πριν ξεκινήσουμε φρόντισα έναν ασθενή χωρίς να είναι επείγουσα ανάγκη» επέμεινε η Δρ Γουλφ. «Λυπάμαι, κορίτσια. Τα κατέστρεψα όλα». «Όχι, δεν είναι έτσι» της απάντησε η Χάρπερ. «Κι εγώ με την Κατ χασομερήσαμε».