Η Κατ Γουλφ αναλαμβάνει δράση

10 αυτό το θαυματουργό γιατρικό του μπαμπά σου;» Άνοιξε κάνα δυο συρτάρια και τα άδειασε στο πάτωμα. «Μη μου το παίζεις χαζός – ξέρεις ποιο εννοώ». Άλλο ένα συρτάρι ακούστηκε να σπάει, αυτό με τα μπα- χαρικά, σηκώνοντας στον αέρα ένα ροζ σύννεφο. «Σταματήστε!» Οφόβος έδωσε τη θέση του στην οργή, όταν ο Κάι είδε τους κόπους του πατέρα του να καταστρέ- φονται. «Δεν ξέρω ποιο γιατρικό ψάχνετε. Αν είστε άρρω- στος, μπορείτε να κλείσετε ραντεβού. Σίγουρα ο μπαμπάς μου θα μπορέσει να σας βοηθήσει. Είναι ο καλύτερος». Ο άντρας γέλασε ξερά. «Το ξέρουμε πως είναι ο καλύ- τερος. Γι’ αυτό είμαι εδώ». Το κουδουνάκι της πόρτας χτύπησε και ο Δρ Λιου μπή- κε μέσα, τινάζοντας την ομπρέλα του. «Δε θα το πιστέψεις, Χου τσι. Ξ έχασα το πορτοφόλι μου...» Πάγωσε, βλέποντας τα πεσμένα συρτάρια, τον μασκοφόρο και το τροχόκλει- δο. «Τι γίνεται εδώ; Χου τσι , είσαι καλά;» «Είναι μια χαρά και, αν φανείς συνεργάσιμος, Δρ Λιου, κανείς δεν πρόκειται να πάθει τίποτα. Δώσε μου αυτό που θέλω και σε πέντε λεπτά θα έχω φύγει». Προτού ο Κάι προλάβει να τρέξει στον μπαμπά του, ο άγνωστος, τόσο ψηλός που το καπέλο του χάιδευε το χα- μηλό ταβάνι, μπήκε ανάμεσα τους. Ο Δρ Λιου έσφιξε ακόμα περισσότερο την ομπρέλα του. Μετά, σαν να το σκέφτηκε καλύτερα, την άφησε κά- τω και σήκωσε τα χέρια του ψηλά. «Το πορτοφόλι μου είναι στο εξεταστήριο, πάνω στο γραφείο μου. Πάρτε το και φύγετε, σας παρακαλώ».