Η Κατ Γουλφ αναλαμβάνει δράση

9 Το κουδουνάκι της πόρτας χτύπησε, κάνοντάς τον να τιναχτεί από την τρομάρα. Απορροφημένος από τη μάχη, φώναξε μέσα απ’ τα δόντια του: «Είμαστε κλειστά! Ελάτε πάλι αύριο». «Δεν το νομίζω». Η πόρτα άνοιξε με δύναμη, φέρνοντας μέσα τη μυρω- διά της βροχής. Δυο μαύρα λουστρίνια ήρθαν προς το μέρος του. Ενοχλημένος, ο Κάι πήρε το βλέμμα του από τον δράκο. Ο φόβος τον κυρίεψε. Ο άντρας με τα γυαλι- στερά παπούτσια φορούσε μάσκα. Από τα μανίκια του μακριού, μαύρου παλτού του πρόβαλλαν δυο μαύρα δερ- μάτινα γάντια. Ένα καπέλο ήταν τραβηγμένο χαμηλά μέχρι τα μάτια του. «Πού είναι ο πατέρας σου;» Ο Κάι σκέφτηκε αστραπιαία. Αν έλεγε στον άγνωστο –πιθανότατα κάποιον κλέφτη– ότι ο πατέρας του θα γυρ- νούσε από στιγμή σε στιγμή, θα τον φόβιζε ή θα έκανε την κατάσταση ακόμα χειρότερη; «Λυπάμαι, ο Δρ Λιου δεν είναι εδώ» αποκρίθηκε. «Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;» Κάτω από τον πάγκο, το αγόρι κρατούσε στο χέρι του το κινητό. Κοίταξε γρήγορα την οθόνη και πάτησε το ένα και το μηδέν. Προτού προλάβει να πατήσει και το δεύτε- ρο μηδενικό και να καλέσει την αστυνομία, ο άντρας τού άρπαξε το κινητό. Το αγόρι τον κοιτούσε έντρομο να το κάνει κομματάκια με ένα τροχόκλειδο. «Τέρμα οι εξυπνάδες, αν θες να ζεις και αύριο» είπε ο άντρας με ευχάριστη φωνή. «Και τώρα πες μου, πού είναι