Η κατάρα της χαμένης Ατλαντίδας (Αόρατοι Ρεπόρτερ)

13 τρελά της όνειρα. Δούλευε ως καθαρίστρια σε τράπεζες και με τον πενιχρό μισθό της δε θα μπορούσε να πληρώ­ σει ούτε μία ώρα διαμονής σ’ αυτό το πανάκριβο ξενο­ δοχείο, πόσο μάλλον τις δύο ολόκληρες εβδομάδες που είχαν μόλις αρχίσει! «Νάσια μου» διέκοψε την κόρη της, που τώρα της πε­ ριέγραφε τους καλύτερους τρόπους για να φωτογραφί­ σεις τη θάλασσα «δεν έχει τίποτε άλλα παιδιά στο ξενο­ δοχείο για να πας να παίξεις μαζί τους;». «Δεν είδα κανένα παιδί, μαμά, εδώ γύρω. Ακόμα και η πισίνα είναι γεμάτη με ηλικιωμένους, που μιλάνε γλώσ­ σες που δεν καταλαβαίνω» απάντησε το κορίτσι δοκιμά­ ζοντας διάφοραφίλτρα στη μηχανή της καθώς περίμενε το περίφημο ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης. «Δεν έχει άλλα παιδιά ακόμη » είπε η κυρία Άλκηστη, που εμφανίστηκε πίσω τους κρατώντας έναν δίσκο γε­ μάτο λιχουδιές και ποτήρια με χυμούς. «Νάσια» είπε και πρόσφερε έναν χυμό φράουλα στο κορίτσι. «Θώμη» πρόσθεσε δίνοντας τον χυμό ανανά στη φίλη της. «Στην υγειά μας» συνέχισε και υψώνοντας έναν χυμό γκρέιπ­ φρουτ τσούγκρισε μαζί τους. «Καλές μας διακοπές!» είπε γελώντας η Νάσια και πρόσθεσε: «Μισό λεπτό! Να βγάλω φωτογραφία για να τη βάλω στο ίνσταγκραμ». «Υπάρχει πια κάτι, οτιδήποτε, που δεν το φωτογραφί­ ζεις;» ρώτησε αναστενάζοντας η μητέρα της. «Εσένα, όταν είσαι άβαφη και αχτένιστη!» απάντησε