Η κατάρα της χαμένης Ατλαντίδας (Αόρατοι Ρεπόρτερ)

18 είχε πλέον σκοτεινιάσει. Ευτυχώς που είχα τη φωτογραφι- κή μου , σκέφτηκε και κοίταξε την πιο πρόσφατη φωτο­ γραφία. Είχε προφτάσει να πατήσει το κουμπί ένα δέκα­ το του δευτερολέπτου πριν ο ρεσεψιονίστ γυρίσει την οθόνη του υπολογιστή. Μεγέθυνε με τα δάχτυλά της τη φωτογραφία στην οθονούλα και διάβασε καθαρά: «Φωτογράφιση ιταλικής Vogue . 6.30 το πρωί στην πι­ σίνα». Μπορεί η Νάσια να διατυμπάνιζε συνεχώς πως τώρα που δεν είχε πια σχολείο θα ξυπνούσε όσο πιο αργά μπο­ ρούσε, κατά προτίμηση μετά τις δώδεκα το μεσημέρι, όμως γιααύριοτοπρωί θαέπρεπενακάνει μιαεξαίρεση…