Η καμαριέρα

N I T A P R O S E 28 πεταμένη στο πάτωμα. Όσο για το βαθούλωμα στο μαξι­ λάρι του καναπέ, είχε ακριβώς το σχήμα από τα οπίσθια του ατόμου που καθόταν εκεί νωρίτερα κι έπινε. Τέλος, η κίτρινη τσάντα της Τζιζέλ δεν βρισκόταν πλέον εκεί που την είχα δει το πρωί, πάνω στο σεκρετέρ της εισόδου, πράγμα που σήμαινε ότι η ιδιοκτήτριά της είχε κατέβει στην πόλη. Η δουλειά της καμαριέρας δεν τελειώνει ποτέ, είπα από μέσα μου, σηκώνοντας το πατικωμένο μαξιλάρι. Αφού του έδωσα μερικά χτυπηματάκια για να ξαναβρεί τον όγκο του, το έβαλα στη θέση του και έσιαξα όλες τις υπόλοιπες ατέ­ λειες του καναπέ. Πριν καθαρίσω το τραπέζι, αποφάσισα να ελέγξω σε τι κατάσταση βρίσκονταν οι υπόλοιποι χώροι. Όπως όλα έδειχναν, μάλλον θα έπρεπε να καθαρίσω τα πάντα από την αρχή. Κατευθύνθηκα προς το υπνοδωμάτιο στο πίσω μέρος της σουίτας. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και ένα από τα χνου­ δωτά άσπρα μπουρνούζια του ξενοδοχείου σερνόταν στο πάτωμα ακριβώς μπροστά στο κατώφλι. Από τη θέση που στεκόμουν έβλεπα την ντουλάπα του υπνοδωματίου με τη μία πόρτα της ακόμη ανοιχτή, όπως ακριβώς την είχα αφή­ σει το πρωί. Το μικρό χρηματοκιβώτιο στο εσωτερικό της παρέμενε κι αυτό ανοιχτό, εμποδίζοντας την πόρτα της ντουλάπας να κλείσει. Ορισμένα από τα αντικείμενα του χρηματοκιβωτίου ήταν ακόμη άθικτα –το αντιλήφθηκα αμέσως–, αλλά εκείνα που μου είχαν προκαλέσει μια ελα­ φριά ταραχή το πρωί ήταν φανερό ότι έλειπαν. Από μια άποψη, ήταν μια ανακούφιση. Έστρεψα το βλέμμα μου