Η καμαριέρα

H Κ Α Μ Α Ρ Ι Ε Ρ Α 27 πιο καθαρή ατμόσφαιρα του δευτέρου ορόφου για να κα­ ταπιαστώ με μια καινούργια σειρά δωματίων, τα οποία όμως για κάποιον –ύποπτο– λόγο μού απέφεραν μόνο κά­ τι λίγα ψιλά σε φιλοδωρήματα, αλλά θα επανέλθω σ’ αυτό αργότερα. Όταν κοίταξα το ρολόι μου κόντευε τρεις. Ήταν ώρα να επιστρέψω στον τέταρτο όροφο και να καθαρίσω το μπάνιο του κυρίου και της κυρίας Μπλακ. Κοντοστάθηκα έξω από την πόρτα τους και αφουγκράστηκα για κάποια ένδειξη παρουσίας στο δωμάτιο. Χτύπησα, όπως λέει το πρωτό­ κολλο. «Υπηρεσία καθαριότητας!» είπα με δυνατή αλλά ευγενικά αυταρχική φωνή. Καμία απάντηση. Έβγαλα την ηλεκτρονική κάρτα ορόφου και άνοιξα την πόρτα της σουί­ τας, σέρνοντας μαζί και το καρότσι μου. «Κύριε και κυρία Μπλακ; Mου επιτρέπετε να ολοκλη­ ρώσω την καθαριότητα; Θα ήθελα πολύ να επαναφέρω το δωμάτιό σας σε άριστη κατάσταση». Τίποτα. Προφανώς, έτσι σκέφτηκα τουλάχιστον, το αντρόγυνο απουσίαζε. Τόσο το καλύτερο για μένα. Μπο­ ρούσα να κάνω τη δουλειά μου σχολαστικά και απερίσπα­ στα. Άφησα τη βαριά πόρτα να κλείσει πίσω μου. Εξέτασα το καθιστικό τους. Δεν ήταν όπως το είχα αφήσει λίγες ώρες νωρίτερα, συγυρισμένο και καθαρό. Οι κουρτίνες είχαν τραβηχτεί μπροστά από τα εντυπωσιακά πανοραμικά παράθυρα με θέα στον δρόμο. Υπήρχαν πολλά μπουκαλά­ κια ουίσκι από το μίνι μπαρ σκόρπια πάνω στο γυάλινο τραπέζι, ένα μισοάδειο ψηλό ποτήρι δίπλα τους, ένα άκαυ­ το πούρο παραπέρα και μια τσαλακωμένη χαρτοπετσέτα