Η καμαριέρα

N I T A P R O S E 18 μένη, μυρίζοντας κάτι ανάμεσα σε φρεσκοτυπωμένο χαρ­ τί, εσωτερική πισίνα και τίποτε απολύτως. Ένα νέο ξεκί­ νημα. Σάμπως η προηγούμενη μέρα και οι μέρες πριν από αυτήν να έχουν σβηστεί. Όταν φοράω τη στολή καμαριέρας –όχι καμιά ντεμοντέ σε στιλ ΟΠύργος του Ντάουντον Άμπι * ούτε τυποποιημένη σαν κουνελάκι του Playboy , αλλά αυτή με το εκτυφλωτικά άσπρο κολλαριστό πουκάμισο και τη στενή μαύρη φούστα σε ίσια γραμμή (από ελαστικό ύφασμα που διευκολύνει την κίνη­ ση)– νιώθω ολοκληρωμένη. Μόλις ντυθώ με τα ρούχα της δουλειάς νιώθω πιο σίγουρη, σαν να ξέρω ακριβώς τι πρέ­ πει να πω και να κάνω, ως επί το πλείστον τουλάχιστον. Όταν όμως βγάλω τη στολή μου στο τέλος της μέρας, αι­ σθάνομαι ξανά γυμνή, απροστάτευτη, ημιτελής. Η αλήθεια είναι ότι συχνά έχω πρόβλημα με τις κοινω­ νικές μου επαφές, λες και όλοι παίζουν ένα πολύπλοκο παιχνίδι με δύσκολους κανόνες τους οποίους όμως άπαντες γνωρίζουν, ενώ εγώ είμαι αυτή που τους αγνοώ και παίζω πάντα σαν αρχάρια. Ως εκ τούτου πέφτω με ανησυχητική συχνότητα σε λάθη, όπως να προσβάλλω αντί να επαινώ, να παρερμηνεύω τη γλώσσα του σώματος βγάζοντας εσφαλμένα συμπεράσματα, να ξεστομίζω διαρκώς τη λάθος ατάκα τη λάθος στιγμή. Μόνο χάρη στη γιαγιά μου ξέρω ότι ένα χαμόγελο δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι κάποιος * Downton Abbey: Βρετανική σειρά εποχής που παρουσιάζει τις ζωές των μελών μιας αριστοκρατικής οικογένειας και του υπηρετικού προσωπικού της κατά την περίοδο 1912-1926.