Η καλή και η κακή

A L I L A N D 16 Ίσως χρειαστεί να καταθέσεις και σε δικαστήριο, το ξέρεις, έτσι δεν είναι; Είσαι η μόνη μάρτυρας, είπε ένας από τους αστυ­ νομικούς. Ένας άλλος ρώτησε, είναι ασφαλές να τη στείλουμε στο σπίτι της; Αν λέει αλήθεια; Ο αρχιεπιθεωρητής, που ήταν ο επι­ κεφαλής, του απάντησε, θα έχουμε στήσει ειδική ομάδα μέσα σε λίγες ώρες, ύστερα γύρισε και είπε σ’ εμένα, εσύ δεν πρόκειται να πάθεις τίποτε. Εγώ έχω πάθει ήδη, ήθελα να του απαντήσω. Όλα έγιναν γρήγορα μετά απ’ αυτό, έτσι έπρεπε. Εμένα με άφησαν στην πύλη του σχολείου, στην ώρα μου για να περάσουν να με πάρουν. Στην ώρα μου για να περάσει να με πάρει αυτή. Θα με περίμενε, με τις απαιτήσεις της, τώρα τελευταία πολύ πιο επιτακτικές από ό,τι συνήθως. Δύο το τελευταίο εξάμηνο. Δύο αγοράκια. Χάθηκαν. Φέρσου φυσιολογικά, μου είπαν. Πήγαινε σπίτι. Εμείς θα έρ­ θουμε να τη συλλάβουμε. Απόψε. Το αργό σύρσιμο του ρολογιού πάνω από την ντουλάπα μου. Τικ. Τοκ. Τικ. Και ήρθαν. Πράγματι. Μες στη νύχτα, με το στοιχείο του αιφνιδιασμού υπέρ τους. Ένα μικρό τρίξιμο στο χαλίκι έξω μόλις που ακούστηκε, ήμουν στον κάτω όροφο όταν μπήκαν σπά­ ζοντας την πόρτα. Αγριοφωνάρες. Ένας άντρας, ψηλός, λιγνός, ο μόνος που φο­ ρούσε πολιτικά. Μια σειρά διαταγές έσκισαν τον ξινό αέρα του καθιστικού μας. Εσύ, επάνω. Εσύ, εκεί μέσα. Εσείς οι δύο κάτω, στο κελάρι. Εσύ. Εσύ. Εσύ. Ένα παλιρροϊκό κύμα από μπλε στολές διασκορπίστηκε σε όλο το σπίτι μας. Όπλα, που τα κρατούσαν χέρια σταυρωμένα σαν σε προσευχή, πάνω σε αντρικά στήθη. Η έξαψη της έρευνας και η φρίκη της αλήθειας χαραγμένες στα πρόσωπα. Και μετά εσύ. Σε έσυραν έξω από το δωμάτιό σου. Στο μάγουλό σου, από πάνω ως κάτω, μια κόκκινη ζαρωματιά από τον ύπνο, μάτια θολά