Η γοργόνα

« Τ ρεις ολόκληροι μήνες περάσανε. Γιατί δεν τον βρίσκετε;» Ο Πάτρικ Χέντστρεμ περιεργάστηκε τη γυναίκα μπροστά του. Φαινόταν πιο αφρόντιστη και πιο κουρασμένη κάθε φορά που την έβλεπε. Ερχόταν στο αστυνομικό τμήμα του Τανουμσχέντε κάθε βδομάδα. Κάθε Τετάρτη. Κι αυτό το έκα­ νε από τότε που είχε εξαφανιστεί ο άντρας της, στις αρχές του Νοέμβρη. «Κάνουμε ό,τι μπορούμε, Σία. Το ξέρεις αυτό». Εκείνη έγνεψε χωρίς να πει κουβέντα. Τα χέρια της, που τα είχε ακουμπισμένα στα γόνατα, έτρεμαν ελαφρά. Έπειτα σή­ κωσε το κεφάλι και τον κοίταξε με τα μάτια γεμάτα δάκρυα. Δεν ήταν πρώτη φορά που ο Πάτρικ έβλεπε αυτή την εικόνα. «Δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω, έτσι δεν είναι;» Τώρα δεν έτρεμαν μόνο τα χέρια της αλλά και η φωνή, και ο Πάτρικ αναγκάστηκε να καταπνίξει την παρόρμηση να σηκωθεί, να κάνει τον γύρο του γραφείου και να πάρει στην αγκαλιά του την εύθραυστη γυναίκα. Ήταν υποχρεωμένος να συμπεριφέρε­ ται επαγγελματικά, έστω κι αν οι κανόνες επαγγελματικής συμπεριφοράς δεν συμφωνούσαν με την επιθυμία του να την προστατεύσει. Συλλογίστηκε πώς έπρεπε να της απαντήσει. Στο τέλος πήρε μια βαθιά ανάσα: «Όχι, δεν το νομίζω». Εκείνη δεν έκανε άλλες ερωτήσεις. Αλλά ο Πάτρικ είδε πως αυτό που είχε πει απλώς επιβεβαίωνε αυτό που η Σία Σέλνερ ήδη γνώριζε. Ο σύζυγός της δεν θα επέστρεφε ποτέ στο σπίτι. Στις τρεις Νοεμβρίου ο Μάγκνους είχε σηκωθεί στις εξίμισι, έκανε ντους, ντύθηκε, χαιρέτησε τα δύο του παιδιά και τη γυναίκα του. Λίγο μετά τις οχτώ τον είχαν δει να φεύγει από το σπίτι για να πάει στη δουλειά του στα Παράθυρα Τάνουμ.