Η γοργόνα

10 C A M I L L A L A C K B E R G ζήσει. Ταυτόχρονα, υπήρχε και ένα είδος δικαιοσύνης σε όλα αυτά. Δεν του άξιζε η καλή ζωή που είχε, όλη η αγάπη που είχε απολαύσει. Όχι έπειτα από αυτό που είχε κάνει. Όταν ο πόνος παρέλυσε όλες τις αισθήσεις του και το μαχαίρι έμεινε ακίνητο, ήρθε και το νερό. Η κίνηση, ίδιο λί­ κνισμα βάρκας. Κι όταν η ψυχρή θάλασσα τον αγκάλιασε, εκείνος δεν ένιωθε τίποτα πια. Το τελευταίο που θυμόταν ήταν τα μαλλιά της. Μακριά, σκούρα .