Η γοργόνα

36 C A M I L L A L A C K B E R G στηκες κάτι τονωτικό. Μάλλον δεν θα πρέπει να πιεις άλλο πριν από την εκδήλωση». Πήρε απαλά το ποτήρι με το κρασί από το χέρι του και το άφησε στο κοντινότερο τραπέζι. «Σου υπόσχομαι ότι θα τα πας μια χαρά. Η Γκάμπι θα αρχίσει πα­ ρουσιάζοντας εσένα και το βιβλίο, μετά θα κάνω εγώ μερικές ερωτήσεις τις οποίες έχουμε ήδη συζητήσει. Έχε μου εμπιστο­ σύνη. Το μόνο πρόβλημα που θα παρουσιαστεί είναι να κατα­ φέρουν να με ανεβάσουν στη σκηνή». Η Ερίκα γέλασε και ο Κρίστιαν τη μιμήθηκε. Το γέλιο του δεν είχε πολλή εγκαρδιότητα και ήταν κάπως διαπεραστικό, αλλά λειτούργησε. Κατάφερε να νιώσει λίγο χαλαρότερος και αισθάνθηκε ότι μπορούσε να αναπνεύσει ξανά. Απώθησε τη σκέψη για τα γράμματα κάπου στο βάθος του μυαλού του. Τίποτα δεν έπρεπε να τον επηρεάσει απόψε. Είχε μιλήσει για τη Γοργόνα στο βιβλίο του, και είχε τελειώσει πια μαζί της. «Γεια σου, αγάπη μου». Η Σάνα ήρθε στην παρέα τους και τα μάτια της ανοιγόκλεισαν παιχνιδιάρικα σαν κοίταξε στην αίθουσα. Ο Κρίστιαν ήξερε ότι αυτή εδώ ήταν μια μεγάλη στιγμή για τη Σάνα. Ίσως μάλιστα και μεγαλύτερη απ' ό,τι γι’ αυτόν. «Τι όμορφη που είσαι» της είπε και εκείνη ρούφηξε τον έπαινο όπως η διψασμένη γη τη βροχή. Και ήταν πράγματι όμορφη. Ήξερε ότι ήταν τυχερός που την είχε συναντήσει. Ανεχόταν πολλές από τις παραξενιές του, περισσότερες απ’ όσες θα μπορούσαν να ανεχτούν οι περισσότεροι. Δεν έφταιγε αυτή που δεν μπορούσε να γεμίσει τα κενά μέσα του. Πιθανώς να μην μπορούσε κανείς να το κάνει. Έβαλε το χέρι του στην πλάτη της και τη φίλησε στα μαλλιά. «Αχ, τι γλυκούλικα που είστε!» Η Γκάμπι κατέφθασε φου­ ριόζα, με τα τακούνια της να ακούγονται ρυθμικά στο πάτωμα. «Κρίστιαν, ήρθαν λουλούδια για σένα». Εκείνος κοίταξε την ανθοδέσμη που κρατούσε η Γκάμπι