Η γοργόνα

35 Η Γ Ο Ρ Γ Ο Ν Α τρινο ζωάκι χώθηκε καλύτερα στην αγκαλιά του γεμάτη ικα­ νοποίηση. Πέντε λεπτά αργότερα ο Πάτρικ κοιμόταν. Ο Κρίστιαν είχε αρχίσει να ιδρώνει. Η Γκάμπι τού είχε ανα­ κοινώσει ότι σε λίγο θα έβγαινε στη σκηνή. Η τραπεζαρία δεν ήταν διόλου φίσκα από κόσμο, αλλά υπήρχαν καμιά εξηνταριά καλεσμένοι γεμάτοι προσδοκία που κάθονταν εκεί, με ένα πιάτο φαγητό και ένα ποτήρι μπίρα ή κρασί. Ο ίδιος ο Κρίστιαν δεν είχε καταφέρει να πιει κάτι άλλο πέρα από κόκκινο κρασί. Αυτήν τη στιγμή κατέβαζε το τρίτο ποτήρι, παρόλο που ήξερε πως δεν έπρεπε να πιει τόσο πολύ. Δεν θα ήταν τόσο ευχάριστο αν καθόταν και ψεύδιζε στο μικρόφωνο όταν θα του έκαναν ερωτήσεις. Αλλά χωρίς το κρασί δεν θα κατάφερνε να απαντή­ σει. Το βλέμμα του περιπλανιόταν στον χώρο όταν ένιωσε ένα χέρι στο μπράτσο του. «Γεια σου, πώς είσαι; Φαίνεσαι λίγο σφιγμένος». Η Ερίκα τον κοιτούσε ανήσυχη. «Ναι, έχω κάποια νευρικότητα» ομολόγησε και παρηγορή­ θηκε που μπόρεσε να το πει σε κάποιον. «Ξέρω ακριβώς πώς είναι» είπε η Ερίκα. «Έκανα την πρώ­ τη μου εμφάνιση σε μια εκδήλωση για νέους συγγραφείς στη Στοκχόλμη και μαζεύανε κυριολεκτικά τα κομμάτια μου από το πάτωμα μετά. Και δεν θυμόμουν απολύτως τίποτα απ' όσα είχα πει στη σκηνή». «Έχω την αίσθηση ότι θα χρειαστούν και για τα δικά μου κομμάτια μια σκούπα μετά» είπε ο Κρίστιαν και πέρασε το χέρι από τον λαιμό του. Για ένα δευτερόλεπτο σκέφτηκε τα γράμματα και ένιωσε τον πανικό να τον τυλίγει με περισσή αγριάδα. Παραπάτησε και μόνον χάρη στην Ερίκα, που τον κράτησε, κατάφερε να μη σωριαστεί κάτω. «Μπα, τι βλέπω;» έκανε η Ερίκα. «Υποψιάζομαι ότι χρειά