Η γοργόνα

28 C A M I L L A L A C K B E R G «Ναι, έτσι φαίνεται» είπε ο Κρίστιαν. Έπειτα έπεσε σιωπή και φάνηκαν και οι δύο κάπως αμήχανοι. «Ν’ αρχίσουμε; Ή θα περιμένουμε και τους άλλους;» Ο Κρίστιαν κοίταξε με απλανές βλέμμα τον ρεπόρτερ. Τι έπρεπε να γίνει; Δεν είχε ξανακάνει κάτι παρόμοιο. Ο Γιάνσον φαίνεται πως ερμήνευσε τη στάση του ως συναίνεση, τοποθέ­ τησε ένα μαγνητόφωνο στο τραπέζι και το έβαλε σε λειτουργία. «Λοιπόν…» έκανε και έριξε ένα προτρεπτικό βλέμμα στον Κρίστιαν. «Αυτό είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα». Ο Κρίστιαν αναρωτήθηκε αν τώρα είχε νόημα να κάνει κάτι περισσότερο από το να επιβεβαιώσει απλώς τον ισχυρισμό. «Ναι, έτσι είναι» είπε και καθάρισε τον λαιμό του. «Μου άρεσε πολύ» είπε ο Μπίργερ Γιάνσον με τραχιά φω­ νή, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με τα επαινετικά λόγια του. «Ευχαριστώ» είπε ο Κρίστιαν. «Τι θέλετε να πείτε με το βιβλίο αυτό;» Ο Γιάνσον έλεγξε το μαγνητόφωνο για να βεβαιωθεί ότι πράγματι δούλευε. «Τι θέλω να πω; Δεν ξέρω πραγματικά. Είναι μια ιστορία, μια αφήγηση, την οποία είχα στο μυαλό μου και που έπρεπε να βγει προς τα έξω». «Είναι μια πολύ σκοτεινή ιστορία. Ζοφερή, θα έλεγα μάλι­ στα» είπε ο Μπίργερ και κοίταξε τον Κρίστιαν σαν να ήθελε να κοιτάξει μέσα στις πιο απόκρυφες πτυχές της ζωής του. «Έτσι βλέπετε την κοινωνία;» «Δεν ξέρω αν αυτό που προσπάθησα να μεταφέρω μέσω του βιβλίου είναι η δική μου θεώρηση της κοινωνίας» είπε ο Κρίστιαν πασχίζοντας πυρετωδώς να πει κάτι πνευματώδες. Δεν είχε σκεφτεί ποτέ το γράψιμό του κατ’ αυτό τον τρόπο, η ιστορία υπήρχε εκεί πάρα πολύ καιρό, μέσα του, και στο τέλος αναγκάστηκε να τη γράψει στο χαρτί. Τι ήθελε όμως να πει για την κοινωνία; Η σκέψη αυτή δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό του.