Η γοργόνα

27 Η Γ Ο Ρ Γ Ο Ν Α Τίντνινγκ, Μπουχουσλένινγκεν και Στρέμσταντς Τίντνινγκ είναι εδώ. Δεν είναι βέβαια καμία από τις πανεθνικές εφημερίδες, αλλά αυτό αντισταθμίζεται, και με το παραπάνω, από τη σημε­ ρινή, διθυραμβική κριτική στη Σβένσκα Νταγκμπλάντετ ». «Ποια;» είπε ο Κρίστιαν ενώ η Γκάμπι τον τραβούσε προς μια μικρή εξοχή δίπλα στη σκηνή, όπου θα υποδέχονταν προ­ φανώς τον Τύπο. «Θα σου πω μετά» είπε η Γκάμπι και τον έβαλε να καθίσει στην καρέκλα που ήταν πιο κοντά στον τοίχο. Εκείνος προσπάθησε να ανακτήσει τον έλεγχο της κατά­ στασης, αλλά ήταν σαν να είχε πέσει μέσα σε δίνη δίχως καμία δυνατότητα να βγει από εκεί, και η αίσθηση αυτή έγινε εντο­ νότερη όταν είδε την Γκάμπι να απομακρύνεται. Μέσα στην αίθουσα το προσωπικό έτρεχε και έστρωνε τα τραπέζια. Κανένας δεν του έδινε σημασία. Έκλεισε για λίγο τα μάτια του. Σκέφτηκε το βιβλίο, τη Γοργόνα , τις ώρες που είχε περά­ σει μπροστά στον υπολογιστή. Εκατοντάδες, χιλιάδες ώρες. Σκέφτηκε κι εκείνη, τη Γοργόνα. «Ο Κρίστιαν Τιντέλ;» Μια φωνή διέκοψε τις σκέψεις του κι εκείνος σήκωσε το κεφάλι του. Ο άντρας μπροστά του στεκόταν με το χέρι απλω­ μένο και φαινόταν να περιμένει μια χειραψία. Ο Κρίστιαν σηκώθηκε και του έσφιξε το χέρι. «Μπίργερ Γιάνσον, Στρέμσταντς Τίντνινγκ ». Ο άντρας άφησε στο πάτωμα μια μεγάλη τσάντα για φωτογραφική μη­ χανή. «Ναι, καλωσόρισες. Παρακαλώ, κάθισε» είπε ο Κρίστιαν, αβέβαιος για το πώς έπρεπε να συμπεριφερθεί. Κοίταξε γύρω του για την Γκάμπι, αλλά είδε μόλις φευγαλέα κάτι έντονα ροζ που κινούνταν εκεί κάτω στην είσοδο. «Τα δίνουν όλα για όλα, βλέπω, για την παρουσίαση» είπε ο Μπίργερ Γιάνσον και κοίταξε γύρω του.