Η γοργόνα

24 C A M I L L A L A C K B E R G βρεθεί νεκρός σε κάποιο δάσος. Αλλά έχω κι εγώ την ίδια αί­ σθηση που έχεις κι εσύ. Και πρέπει να είναι πολύ φρικτό…» «Να μη γνωρίζεις τι έχει γίνει – αυτό εννοείς;» είπε ο Πάτρικ και μετακίνησε λίγο τα πόδια του που είχαν αρχίσει να ιδρώ­ νουν, μια που ο Ερνστ είχε θρονιάσει τον ζεστό πισινό του πάνω τους. «Ναι, σκέψου το λίγο. Να μην έχεις ιδέα πού εξαφανίστηκε το άτομο που αγαπάς. Είναι όπως με τους γονείς που τα παιδιά τους εξαφανίζονται. Υπάρχει ένας αμερικανικός ιστότοπος με εξαφανισμένα παιδιά. Ένα σωρό ιστοσελίδες με φωτογραφίες και αναζητήσεις. Είναι, διάβολε, απαίσιο, αυτό έχω να πω εγώ». «Δεν θα επιβίωνα ποτέ από κάτι τέτοιο» είπε ο Πάτρικ. Σκέφτηκε την κορούλα του, τον ζωντανό σίφουνα. Και μόνο η σκέψη ότι μπορεί κάποιος να του την έπαιρνε ήταν απολύτως ανυπόφορη. «Τι συζητάτε εσείς; Είναι σαν να ξενυχτάτε νεκρό εδώ μέ­ σα». Η χαρούμενη φωνή της Άνικα διέκοψε τη σιωπή που είχε επικρατήσει. Κάθισε κι αυτή μαζί τους στο τραπέζι. Το νεότε­ ρο μέλος του τμήματος, ο Μάρτιν Μολίν, ακολούθησε αμέσως μετά. Τον είχαν τραβήξει στην κουζίνα οι ομιλίες και η μυρω­ διά του καφέ. Δούλευε μερική απασχόληση γιατί είχε γονική άδεια, και δεν έχανε ευκαιρία να πάει να βρει τους συναδέλ­ φους του και να μιλήσει με ενήλικες, έτσι για αλλαγή. «Για τον Μάγκνους Σέλνερ λέγαμε» είπε ο Πάτρικ με ύφος που έδειχνε πως η κουβέντα αυτή είχε τελειώσει τώρα. Για να τονίσει περισσότερο αυτή την επιθυμία του άλλαξε θέμα. «Πώς τα πας με τη μικρούλα;» «Α, βγάλαμε καινούργιες φωτογραφίες χθες» είπε η Άνικα και εμφάνισε μερικές φωτογραφίες που είχε στην τσέπη της ζακέτας της. «Κοίτα πόσο μεγάλωσε». Άπλωσε τις φωτογραφίες πάνω στο τραπέζι, και ο Πάτρικ με τον Γιέστα τις μοιράστηκαν για