Η γοργόνα

23 Η Γ Ο Ρ Γ Ο Ν Α «Και θα γίνει βαρύτερο» είπε ο Γιέστα ξερά. Ο Πάτρικ γέλασε. «Είσαι πραγματικά η προσωποποίηση της ενθάρρυνσης, Γιέστα, αλλά αποκλείεται να γίνουν χειρό­ τερα τα πράγματα». «Δεν έμαθες πάντως τίποτα νεότερα για τον Μάγκνους Σέλνερ, έτσι δεν είναι;» Ο Γιέστα έριξε διακριτικά ένα βούτη­ μα κάτω από το τραπέζι και ο Ερνστ ξεσκόνισε χαρούμενα με την ουρά του τα μπατζάκια του Πάτρικ. «Όχι, τίποτα» είπε ο Πάτρικ και ήπιε μια γουλιά καφέ. «Την είδα που ήρθε πάλι αποδώ». «Ναι, πέρασα από το γραφείο της Πάουλα και το συζητή­ σαμε λίγο. Είναι σαν κάποιου είδους ψυχαναγκαστικό τελε­ τουργικό. Αν και δεν είναι τόσο παράξενο. Πώς να χωνέψει κάποια ότι ο άντρας της εξαφανίστηκε;» «Ίσως θα πρέπει να ανακρίνουμε μερικούς ακόμα» είπε ο Γιέστα και έριξε άλλο ένα μπισκοτάκι κάτω από το τραπέζι. «Και ποιοι θα είναι αυτοί;» Ο Πάτρικ αντιλήφθηκε πόσο εκνευρισμένος ακούστηκε. «Μιλήσαμε με την οικογένεια, με τους φίλους του, χτυπήσαμε πόρτες σε όλη την περιοχή γύρω από το σπίτι του, βγάλαμε αφίσες, ανακοινώσεις και ζητήσαμε πληροφορίες από τον τοπικό Τύπο. Τι περισσότερο να κάνουμε;» «Δεν σε ξέρω να παραιτείσαι τόσο εύκολα». «Όχι, αλλά αν έχεις καμιά πρόταση, ευχαρίστως να την ακούσω». Ο Πάτρικ μετάνιωσε μεμιάς για τον απότομο τόνο της φωνής του, έστω κι αν ο Γιέστα δεν φάνηκε να ενοχλείται από αυτό. «Είναι τρομερό να καθόμαστε και να ελπίζουμε ότι θα τον ανακαλύψουμε κάπου νεκρό» είπε σε φιλικότερο τόνο «αλλά είμαι πεπεισμένος ότι μόνο τότε θα μάθουμε τι ακριβώς συνέβη. Πάω στοίχημα ότι δεν εξαφανίστηκε οικειοθελώς, και αν βρούμε το πτώμα τότε θα έχουμε κάτι για ξεκίνημα». «Ναι, δίκιο έχεις. Είναι πραγματικά απαίσιο να σκεφτόμα­ στε πως ο άντρας αυτός θα ξεβραστεί από τη θάλασσα ή θα