Η γοργόνα

22 C A M I L L A L A C K B E R G «Μα…» έκανε η Σάνα, με έναν λυγμό στη φωνή. «Εσύ κοίτα να δεις τι θα κάνεις με τα παιδιά». Η Σάνα ανοιγόκλεινε τα μάτια σε κάθε συλλαβή, σαν να τη χτυπούσε με τα λόγια του. Άρπαξε σιωπηλή τον Μέλκερ και τον έβγαλε έξω από την κρεβατοκάμαρα. Όταν έφυγε, ο Κρίστιαν κάθισε βαριά στο κρεβάτι. Με την άκρη του ματιού του έβλεπε τον εαυτό του στον καθρέφτη. Ένας άντρας με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Με σα­ κάκι, πουκάμισο, γραβάτα και σλιπ. Σκυφτός, σαν να σήκωνε όλα τα προβλήματα του κόσμου στους ώμους του. Δοκίμασε να ισιώσει τη ράχη του και πρόταξε το στήθος του. Φάνηκε αμέσως πολύ καλύτερος. Αυτό εδώ ήταν το δικό του βράδυ. Κανείς δεν μπορούσε να του το πάρει. «Κάνα νέο;» Ο Γιέστα Φλίγκαρε ύψωσε με ένα ερωτηματικό βλέμμα το θερμός με τον καφέ προς τον Πάτρικ, ο οποίος μό­ λις είχε μπει στο κουζινάκι του αστυνομικού τμήματος. Ο Πάτρικ έγνεψε καταφατικά για τον καφέ και κάθισε κι αυτός στο τραπέζι. Ο Ερνστ άκουσε ότι ετοιμαζόταν καφές με βουτήματα, μπήκε μέσα με αδέξιο, βαρύ βάδισμα και λούφαξε κάτω από το τραπέζι με την ελπίδα πως θα έπεφτε καμιά λι­ χουδιά την οποία θα άρπαζε αμέσως με την τραχιά του γλώσσα. «Έλα». Ο Γιέστα έσπρωξε ένα φλιτζάνι με σκέτο καφέ μπροστά στον Πάτρικ και κάθισε απέναντί του. «Φαίνεσαι λίγο χλωμός» είπε και κοίταξε προσεκτικά τον νεότερο συνάδελφό του. Ο Πάτρικ ανασήκωσε τους ώμους. «Απλώς είμαι λίγο κου­ ρασμένος. Η Μάγια έχει αρχίσει να μην κοιμάται καλά και είναι όλο νεύρα. Και η Ερίκα είναι εντελώς τελειωμένη, για ευνόητους λόγους. Οπότε είναι βαρύ το φορτίο στο σπίτι».