Η γοργόνα

17 Η Γ Ο Ρ Γ Ο Ν Α πάρτι παρουσίασης για έναν που κάνει ντεμπούτο» είπε η Άννα και πήγε προς τη σκάλα. «Είναι πέρα για πέρα ενθουσιασμένοι. Και οι προπαραγ­ γελίες είναι πολύ καλές για πρώτο βιβλίο, οπότε το κάνουν πολύ ευχαρίστως. Και θα υπάρξουν θετικές κριτικές από τον Τύπο, καταπώς άκουσα από τον εκδότη μας». «Ποια είναι η δική σου άποψη για το βιβλίο; Υποθέτω ότι σου άρεσε, αλλιώς δεν θα το είχες προτείνει στον εκδότη. Αλλά πόσο καλό είναι τελικά;» «Είναι…» Η Ερίκα το σκέφτηκε λίγο καθώς κατέβαινε προ­ σεκτικά τα σκαλιά ακριβώς πίσω από τη μικρότερη αδελφή της. «Είναι μαγικό. Σκοτεινό και όμορφο, ανησυχητικό και δυνατό και… ναι, μαγικό είναι ο καλύτερος τρόπος να το περιγράψω». «Ο Κρίστιαν πρέπει να είναι τρελός από τη χαρά του». «Ναι… είναι». Η Ερίκα μίλησε κάπως διστακτικά καθώς κατευθυνόταν με βήμα οικείο στην κουζίνα και άρχισε να γε­ μίζει την καφετιέρα. «Ναι, μάλλον είναι. Και ταυτόχρονα…» Σταμάτησε για να μη χάσει το μέτρημα των κουταλιών καφέ που έβαζε στο φίλτρο. «Χάρηκε πάρα πολύ όταν έγινε δεκτό το βιβλίο του, αλλά φαίνεται πως η δουλειά με το βιβλίο αυτό σκάλισε αναμνήσεις. Δύσκολο να πω, δεν τον γνωρίζω τόσο καλά εδώ που τα λέμε. Και ειλικρινά δεν ξέρω γιατί ρώτησε εμένα, αλλά εγώ φυσικά τον βοήθησα όταν μου το ζήτησε. Έχω αναμφίβολα κάποια εμπειρία στο διάβασμα και την επιμέλεια χειρογράφων, παρόλο που εγώ δεν γράφω μυθιστορήματα. Και στην αρχή πήγαν όλα πολύ καλά, ο Κρίστιαν ήταν θετικός και ανοιχτός σε κάθε πρόταση. Αλλά στο τέλος με απέφευγε με­ ρικές φορές όταν ήθελα να συζητήσουμε κάποια πράγματα. Δεν μπορώ να το καταλάβω. Αλλά είναι λίγο εκκεντρικός τύπος, ίσως να είναι αυτό μόνο». «Τότε βρήκε το σωστό επάγγελμα» είπε με απόλυτη σοβα­ ρότητα η Άννα, και η Ερίκα στράφηκε προς το μέρος της.