Η γοργόνα

15 Η Γ Ο Ρ Γ Ο Ν Α μαλακά ξανά. Κοιτάχτηκαν και οι δύο και, σαν να το είχαν συμφωνήσει, φώναξαν ταυτόχρονα: «Νταν!». «Ναι, τι είναι;» ακούστηκε από τον κάτω όροφο. «Δεν μπορούμε να σηκωθούμε!» φώναξε η Άννα. «Τι είπες;» αντιγύρισε ο Νταν. Τον άκουσαν να ανεβαίνει τη σκάλα και να έρχεται προς την κρεβατοκάμαρα όπου βρίσκονταν και οι δυο τους. «Μα τι κάνετε;» ρώτησε εκείνος γελώντας σαν είδε τη συμ­ βία του και την κουνιάδα του στο πάτωμα μπροστά στον ολό­ σωμο καθρέφτη του τοίχου. «Δεν μπορούμε να σηκωθούμε» είπε η Ερίκα με όση σοβα­ ρότητα μπόρεσε να επιστρατεύσει και του άπλωσε το χέρι. «Περίμενε να πάω να φέρω το κλαρκ» είπε ο Νταν και προσποιήθηκε ότι έκανε μεταβολή για να πάει πάλι κάτω. «Για πρόσεξε καλά» είπε η Ερίκα, ενώ η Άννα γελούσε τόσο πολύ που αναγκάστηκε να ξαπλώσει ανάσκελα. «Εντάξει, ίσως να τα καταφέρουμε κι έτσι». Ο Νταν έπια­ σε το χέρι της Ερίκα για να την τραβήξει. «Έει ωπ!» «Κόψε τα ηχητικά εφέ, σε παρακαλώ». Η Ερίκα σηκώθηκε με κόπο. «Διάβολε, πόσο τεράστια είσαι!» έκανε ο Νταν, και η Ερίκα τού έριξε μία στο μπράτσο. «Το έχεις πει αυτό ήδη εκατό φορές και δεν είσαι ο μόνος. Μπορείς να σταματήσεις να μιλάς συνέχεια γι’ αυτό και να επικεντρωθείς στη δική σου χοντρομπαλού;» «Πολύ ευχαρίστως». Ο Νταν τράβηξε και την Άννα να ση­ κωθεί και άρπαξε την ευκαιρία να της δώσει ένα γερό φιλί στο στόμα. «Να πιάσετε κάνα δωμάτιο, άμα θέλετε να κάνετε τέτοια» είπε η Ερίκα και παραμέρισε με μια σπρωξιά τον Νταν. «Μα δικό μας είναι αυτό το δωμάτιο» είπε ο Νταν και φίλησε ξανά την Άννα.