Η γοργόνα

« X οντρομπαλού!» «Κοίτα ποια μιλάει!» Η Άννα κοίταξε την αδελφή της και έγνεψε με νόημα προς την κοιλιά της. Η Ερίκα Φαλκ έστριψε ώστε να βλέπει τη μια πλευρά της στον καθρέφτη, ακριβώς όπως η Άννα, και αναγκάστηκε να συμφωνήσει. Μα τον Θεό, ήταν τεράστια. Έμοιαζε σαν μια γιγάντια κοιλιά, με λίγο Ερίκα πάνω της, έτσι για τα μάτια. Και έτσι ένιωθε. Όταν ήταν έγκυος στη Μάγια το σώμα της ήταν ένα θαύμα λυγεράδας, συγκριτικά. Αλλά τούτη τη φορά είχε δύο μωρά στην κοιλιά της. «Ξέρεις, δεν σε ζηλεύω καθόλου» είπε η Άννα με την ωμή ειλικρίνεια της μικρότερης αδελφής. «Α, σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό» είπε η Ερίκα και την έσπρωξε λίγο με την κοιλιά. Η Άννα τής το ανταπέδωσε και λίγο έλειψε να χάσουν και οι δύο την ισορροπία τους. Κούνησαν τα χέρια τους στον αέρα για να ξαναβρούν το κέντρο βάρους, αλλά άρχισαν να γελούν τόσο πολύ που αναγκάστηκαν να καθίσουν στο πάτωμα. «Αυτό πρέπει να είναι φάρσα!» είπε η Ερίκα και σκούπισε μερικά δάκρυα από την άκρη των ματιών της. «Κανένας άν­ θρωπος δεν μπορεί να έχει τέτοια εμφάνιση. Είμαι σαν δια­ σταύρωση Μπαρμπαπαπά και εκείνου του τύπου στο σκετς των Μόντι Πάιθον που σκάει μόλις τρώει μια σοκολάτα μέντας». «Θα σου είμαι αιώνια ευγνώμων για τα δίδυμά σου, γιατί τώρα νιώθω σαν συλφίδα δίπλα σου». «Παρακαλώ» αποκρίθηκε η Ερίκα και έκανε μια προσπά­ θεια να σηκωθεί. Δεν τα κατάφερε. «Περίμενε, θα σε βοηθήσω εγώ» είπε η Άννα, αλλά έχασε κι αυτή τη μάχη με τον νόμο της βαρύτητας και έπεσε στα