Η γεροντοκόρη

Η ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ | 19 τα έπλενε µε το θαυµατουργό νερό. Το κοµµάτι του κρανίου του που τα µαλλιά του αρνούνταν να καλύψουν έλαµπε σαν φίλντισι. Τα φρύδια του όπως και τα µαλλιά του φάνταζαν νεανικά χάρη στην πειθαρχία που τους επέβαλλε η χτένα. Θα έλεγε κανείς πως είχε το µυστικό να λευκαίνει ακόµα περισσότερο την ήδη λευκή επιδερµίδα του. Ο ιππότης, πα- ρόλο που δεν φορούσε άρωµα, ανέδιδε µια φρεσκάδα νεα- νικότητας. Τα αριστοκρατικά του χέρια, περιποιηµένα όπως τα χέρια υπέρκοµψης κυρίας, τραβούσαν τα βλέµµατα µε τα ροδαλά, προσεκτικά κοµµένα νύχια τους. Με λίγα λόγια, αν δεν είχε εκείνη την επιβλητική και τεράστια µύτη, το πρόσω- πό του θα ήταν κουκλίστικο. Θα αναγκαστούµε όµως να κα- ταστρέψουµε το πορτρέτο αυτό, οµολογώντας µια µικρότητα. Ο ιππότης έβαζε βαµβάκι στα αυτιά του κι επίσης φορούσε δύο, θαυµάσια φτιαγµένα κατά τα άλλα, µικρά διαµαντένια σκουλαρίκια που απεικόνιζαν νέγρικα κεφάλια· του άρεσαν όµως πολύ και, για να δικαιολογήσει τις ασυνήθιστες αυτές παραφυάδες, έλεγε πως από τότε που είχε τρυπήσει τα αυτιά του είχαν σταµατήσει και οι ηµικρανίες του: ηµικρανίες όντως είχε… Δεν ήταν δα και τέλειος ο ιππότης· να µην συγχωρή- σουµε όµως στα ηλικιωµένα γεροντοπαλίκαρα, που η καρδιά τους στέλνει τόσο αίµα στο πρόσωπό τους ώστε το βάφει κα- τακόκκινο, τα απολαυστικά εκείνα µασκαριλίκια τους που ίσως οφείλονται στα πιο υπέροχα µυστικά τους; Άλλωστε ο ιππότης Ντε Βαλουά είχε τόσο πολλές άλλες χάρες, που απο- ζηµίωνε και µε το παραπάνω µάλιστα την κοινωνία για τα νέγρικα κεφάλια του. Κατέβαλλε πραγµατικά πολύ φιλότιµες προσπάθειες για να κρύβει την ηλικία του και να αρέσει στο φιλικό του περιβάλλον. Οφείλουµε πρωτίστως να τονίσουµε