Η γεροντοκόρη

Η ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ | 23 Μπορντέν, τελευταίος επίτροπος στο Σατλέ. Αυτές τις λεπτοµέ- ρειες τις έµαθαν όλοι χάρη στην απόλυτη εχεµύθεια του ατόµου στο οποίο ο ιππότης είχε αρχικά εµπιστευτεί τα προ- σωπικά του. Ο κύριος Ντε Βαλουά επωφελήθηκε από την κακοτυχία του: είχε πάντα τη θέση του στο τραπέζι των πιο διακεκριµένων σπιτιών της Αλενσόν και δεν έλειπε από καµία κοινωνική εκδήλωση. Χαρισµατικός παίκτης και αφηγητής, αξιαγάπητος και καλός στην παρέα, τον είχαν τόσο πολύ εκτιµήσει, που, όταν έλειπε η ψυχή της πόλης, τίποτα δεν πήγαινε καλά. Οι οικοδεσπότες και οι κυρίες είχαν ανάγκη τον ανεπαίσθητο, επιδοκιµαστικό µορφασµό του. Όταν µια νεαρή κυρία σε κάποιο χορό άκουγε από το στόµα του ηλι- κιωµένου ιππότη: «Το φόρεµά σας είναι σκέτη µαγεία!», η ευτυχία της για το εγκώµιο αυτό ήταν πολύ µεγαλύτερη από την απόγνωση της αντιπάλου της. Ο κύριος Ντε Βαλουά ήταν ο µοναδικός που µπορούσε να ξεστοµίζει ορισµένες παλιοµο- δίτικες φράσεις. Οι λέξεις καρδιά µου, στολίδι µου, γλυκιά µου, βασίλισσά µου, όλες οι χαϊδευτικές εκφράσεις του 1770 , ακούγονταν ακαταµάχητα γοητευτικές από το στόµα του· µε λίγα λόγια, είχε το προνόµιο της υπερβολής. Τα κοµπλιµέντα του, που κάθε άλλο παρά αφειδώς µοίραζε, του εξασφάλιζαν την εύνοια των ηλικιωµένων κυριών: κολάκευαν τους πάντες, ακόµα και τους διοικητικούς υπαλλήλους, που σε τίποτα δεν του χρησίµευαν. Η αριστοκρατική συµπεριφορά του όταν χαρτόπαιζε είχε τραβήξει την προσοχή όλου του κόσµου: δεν παραπονιόταν ποτέ, κι όταν οι αντίπαλοί του έχαναν, εκείνος έπλεκε το εγκώµιό τους· δεν αναλάµβανε ποτέ να δείξει στους partners του πώς να παίζουν καλύτερα. Όταν, όσο διαρκού- σε το µοίρασµα , άρχιζαν οι καθιερωµένες εµετικές φλυαρίες,