Η φωνή των δέντρων

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ | 9 ρίας συνειδητοποίησε ότι ήταν πολύ κουρασμένος για να συνεχίσει να οδηγεί, κι έτσι μπήκε σε έναν μικρό παρά­ δρομο και πάρκαρε το αυτοκινούμενο στο τέρμα του. Το σημείο φαινόταν ήσυχο και ασφαλές. Ήταν ένα ξέφωτο περιτριγυρισμένο από δέντρα. Το επόμενο πρωί η κατάσταση ήταν τελείως διαφορε­ τική. Τίποτα δε μαρτυρούσε τον εφιάλτη της προηγούμε­ νης μέρας. Τους ξύπνησαν το θρόισμα των φύλλων, το κελάηδισμα των πουλιών και το ζουζούνισμα των μελισ­ σών. Είχαν παρκάρει στην άκρη του δάσους, σε έναν χώ­ ρο αναψυχής ιδανικό για πρωτομαγιάτικα πικ νικ. Είχε κιόσκια, βρύση και μπάρμπεκιου, ακόμα και μια ξύλινη παιδική χαρά. Εδώ δεν είχε φτάσει η θεομηνία. Το έδαφος ήταν στεγνό και όλα τα δέντρα περήφανα στη θέση τους. Οι γονείς της Μαρίας ξεκίνησαν αμέσως να συμμα­ ζεύουν τα πράγματα που είχαν πετάξει φύρδην μίγδην μέσα στο τροχόσπιτο το προηγούμενο απόγευμα. Σε λίγο άρχισαν να χτυπούν τα τηλέφωνα. Γνωστοί, φίλοι και συγ­ γενείς είχαν μάθει τα νέα και ρωτούσαν ανήσυχοι για την κατάσταση. Και οι γονείς της όμως ήθελαν να μάθουν για την τύχη των γειτόνων και των φίλων τους. Ο Στέφανος ήταν τόσο αποκαμωμένος από τη σύγχυση και τα κλάματα, που μέσα σε όλη αυτή τη φασαρία κοι­ μόταν του καλού καιρού. ΗΜαρία ήταν μόνη της. Κανείς δεν ασχολούνταν μαζί της. Της είχαν δώσει χυμό και μπι