Η φλόγα του έρωτα

14 J A N E T E V A N O V I C H οποιονδήποτε και η διαστροφή ήταν στο αίμα του. Ωστό- σο η αλήθεια είναι πως, παρ’ όλα αυτά, βαθιά μέσα μου ανησυχούσα γι’ αυτόν. Στα δύσκολα, όταν κανείς άλλος δεν μου έδινε δουλειά, ο Βίνι μού στάθηκε. Εντάξει, ανα- γκάστηκα να τον εκβιάσω, η ουσία όμως είναι ότι μου έδωσε δουλειά. «Θα ήθελα να βοηθήσω» είπα «αλλά δεν έχω τόσα λεφτά». Και λίγα έλεγα. Καθόλου λεφτά δεν είχα. Χρωστούσα ήδη ένα νοίκι, το αυτοκίνητό μου ήταν για τα μπάζα και το σκυλί του γκόμενού μου είχε φάει το ένα μου αθλητικό παπούτσι. Για να λέμε τώρα την αλήθεια, χρησιμοποιώ τη λέξη «γκόμενος» πολύ χαλαρά. Ο τύπος λέγεται ΤζοΜο- ρέλι και δεν είμαι σίγουρη πώς να κατηγοριοποιήσω τη σχέση μας. Κάποιες φορές ήμασταν σίγουροι ότι ήταν έρωτας, άλλες πάλι υποψιαζόμασταν φρενοβλάβεια. Εκεί- νος είναι μυστικός αστυνομικός στο Τρέντον και έχει δικό του σπίτι, μια θανάσιμη γιαγιά, λεπτό μυώδες σώμα και καστανά μάτια που κάνουν την καρδιά μου να χτυπάει τρελά. Από πολλές απόψεις μεγαλώσαμε μαζί και η αλή- θεια είναι ότι εκείνος είναι μάλλον πιο ώριμος από μένα. «Δεν είχα τα λεφτά κατά νου» είπε η Κόνι. «Είσαι κυνηγός επικηρυγμένων. Βρίσκεις ανθρώπους. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις τον Βίνι και να τον φέρεις πίσω». «A όχι. Όχι, όχι, όχι. Εδώ μιλάμε για τον Μπόμπι Σανφλάουερ. Ο τύπος είναι αιμοβόρος! Δεν θα του άρε- σε καθόλου να κλέψω τον όμηρό του».