Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ 28 Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων για να αντλήσουμε βιογραφικές πληροφορίες και να μάθουμε ότι απέρριψε την πατρική περιουσία, κρατώντας το μικρότερο μερίδιο από τα αδέλφια του ώστε να πραγματοποιήσει τα ταξίδια του (Αίγυπτο, Περσία, Ινδία, Αιθιοπία) και να γνωρίσει τον κόσμο. Ο Λαέρτιος θα διηγηθεί πολλές ιστορίες για την «αδικία» που, κατά τον ίδιο, βάρυνε τη μοιρασιά της πατρικής κληρονομιάς, καθώς η περιουσία του Δημόκριτου (παρά τον λιτό του βίο) δεν στάθηκε αρκετή για να πραγματοποιήσει αυτά που ήθελε, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στα Άβδηρα φτωχός και να τον συντηρεί ο αδελφός του. Αλλά ο Δημόκριτος δεν θα επέλεγε άλλου είδους βίο. Οι αναζητήσεις του δεν αφορούσαν μόνο τη δομή του κόσμου και τις φυσικές διεργασίες αλλά και τον σκοπό της ζωής. Επομένως, αν θέλουμε να αναζητήσουμε την πρώτη θεωρία «ευδαιμονίας» στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, θα πρέπει να ανατρέξουμε στα λιγοστά αποσπάσματα, κυρίως από δευτερογενείς πηγές, που μας κληροδότησαν αιώνες αργότερα οι μελετητές του, καθώς τα έργα του έχουν χαθεί. Ως εκ τούτου, ο Δημόκριτος γίνεται ο πρώτος «Προσωκρατικός» φιλόσοφος που στρέφει πραγματικά το ενδιαφέρον του στην Ηθική, χωρίς ωστόσο αυτό να του αποσπά την προσοχή από την έρευνα της φύσης, όπως συνέβη με τον Σωκράτη. Ο Διογένης Λαέρτιος θα μας προσφέρει μια εκδοχή που θέλει τον Αβδηρίτη φιλόσοφο να επισκέπτεται την Αθήνα και να συναντά τον Σωκράτη ‒ο οποίος δεν γνωρίζει τη φιλοσοφία του και τον αγνοεί (DK68 B116)‒, για να την αναιρέσει λίγο αργότερα με αφορμή μια άλλη πηγή, σύμφωνα με την οποία ο Δημόκριτος δεν επισκέφθηκε ποτέ την Αθήνα, επειδή δεν θα πήγαινε σε μια πόλη για να «λάβει δόξα», αλλά για να δοξαστεί η πόλη από τον ίδιο (9.37). Στη σύντομη σύνοψη της δημοκρίτειας φιλοσοφίας που παραθέτει ο Λαέρτιος, κομβικό σημείο καταλαμβάνει η αναφορά στην ηθική θεωρία του Δημόκριτου:
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=