Η φάρμα των ζώων

Η Φ Α Ρ Μ Α Τ Ω Ν Ζ Ω Ω Ν 13 Τζόουνς και στους ανθρώπους του. Κι εσύ, Κλόβερ; Πού είναι τα τέσσερα πουλάρια που γέννησες, που θα ’πρε- πε να είναι στήριγμα και χαρά για τα γεράματά σου; Όλα πουλήθηκαν μόλις έκλεισαν χρόνο· δεν θα τα ξαναδείς ποτέ. Ποια ήταν η ανταμοιβή σου για τις τέσσερις γέν- νες και όλο σου τον μόχθο στα χωράφια, πέρα από ένα πενιχρό συσσίτιο κι ένα παχνί; »Και το χειρότερο είναι ότι ακόμα και η άθλια ζωή που ζούμε δεν αφήνεται να εξαντλήσει τη φυσιολογική της διάρκεια. Για μένα δεν παραπονιέμαι, είμαι από τους τυχερούς. Είμαι δώδεκα ετών κι έχω πάνω από τετρακόσια παιδιά. Τόση είναι η φυσιολογική ζωή ενός γουρουνιού. Αλλά κανένα ζώο δεν γλιτώνει το άκαρδο μαχαίρι στο τέλος. Εσείς, μικρά γουρουνάκια που κά- θεστε μπροστά μου, όλα, ένα προς ένα, μέσα σ’ έναν χρόνο θα τσιρίζετε γεμάτα αγωνία μπροστά στον θάνα- το. Όλοι θα έρθουμε αντιμέτωποι μ’ αυτή τη φρίκη – αγελάδες, γουρούνια, κότες, πρόβατα, όλοι. Ακόμα και τα άλογα ή οι σκύλοι δεν θα ’χουν καλύτερη μοίρα. Εσέ- να, Μπόξερ, την ίδια μέρα που οι δυνατοί σου μύες θα χάσουν την αλκή τους, ο Τζόουνς θα σε στείλει στον εκδοροσφαγέα, που θα σου κόψει τον λαιμό και θα δώ- σει τα κομμάτια σου στα κυνηγόσκυλά του. Όσο για τα σκυλιά της φάρμας, όταν γεράσουν και ξεδοντιαστούν, ο Τζόουνς δένει μια πέτρα στον λαιμό τους και τα πνίγει στην κοντινή λιμνούλα. »Δεν είναι ολοφάνερο, λοιπόν, σύντροφοι, πως όλα